Op 19 september zijn mijn ouders en ik afgereisd naar een van de Waddeneilanden dichtbij Friesland (Fryslân), het betrof het eiland Ameland. Ameland is een van de vijf Waddeneilanden die ons land in bezit heeft. Het is enkel toegankelijk mét de fiets of met de auto via een veerboot. Vanuit onze Enkhuizen zijn mijn ouders en ik met de auto naar de Afsluitdijk gereden. Onderweg een tussenstop en route hervat naar Holwerd. De tijdsduur vanaf de Afsluitdijk naar Holwerd bedraagt ruim een uur. Nadat we in het mooie Friesland zijn belandt rijden we langs verschillende dorpen en steden: Zurich, Harlingen (Daar vaart de veerboot naar Terschelling), Franeker, Dronryp, en naar het noorden. We waren heel dichtbij Leeuwarden. We reden verder langs Stiens, Hallum, Marrum, Ferwert en tenslotte Holwerd. We waren in ieder geval op tijd zodat we nog een frisse neus konden scheppen bij de lucht van de Waddenzee. Een meeuw begroette ons en de boot naderde, en na een kwartier konden we de boot op.
Rond kwart voor 1 voerden we van Holwerd naar Ameland. Ik kon nog enigszins een glimp van Holwerd zien en onderweg werden we weer begroet, door kapmeeuwen.
Op zeer korte afstand vlogen de kapmeeuwen boven ons hoofd. Een fascinerende ervaring! Onder de vleugels van de kapmeeuwen voeren we naar het eiland. Het duurde 50 minuten, bijna een uur. Onderweg kwamen we nog een zelfde veerboot tegen die last had van de tegenwind. Met stuurmanskunst werd onze boot niet geraakt door de andere boot, petje af voor de kapitein! In de verte zagen we land, dat bleek Ameland te zijn. In de verte kon je de vuurtoren zien. Nadat we waren aangekomen op Ameland reden we naar onze vakantieadres waar we moesten zijn.
Op het eiland was volop duinen en natuur te zien met vier dorpen: Hollum, Ballum, Nes en Buren. Ons dorp heette Hollum. Inmiddels waren we bij een vakantiepark met verschillende huizen. De bagage werd uitgepakt en we besloten om het dorp Hollum te verkennen. Een pittoreske, interessante dorp. Een schooltje was de moeite waard om te fotograferen, refererend naar de toenmalige koningin Wilhelmina (1890 - 1948). Toen troffen we een kruispunt met een wegwijzer, dat deed me denken aan de wegwijzer én kruispunt van de televisieserie 'De Zevensprong', in die serie was eveneens een wegwijzer en een kruispunt, maar dan met zeven wegen. Dit kruispunt had enkel vijf wegen. Een stukje nostalgie om te herkennen!
Het dorp bevat vele eeuwenoude woningen, en een straat met de naam 'Olfert Pieter Lapstraat. Gezagvoerder Koopvaardij 1801 - 1854'. We besloten om weer richting onze vakantieadres te gaan en ik wilde graag een fiets om een deel van het eiland te verkennen. De fiets werd gekocht en ik ging naar de vuurtoren waar ik veel over had gehoord. Op locatie trof ik een torenhoge vuurtoren aan, een 55 meter hoge vuurtoren! Waar je ook stond, de vuurtoren was overal te zien. In de duinen, ook van veraf. Wat een mooi gezicht op zo'n eiland. De duinen waren kilometers lang. De blauwe lucht met bewolking, wat een plaatje. Door het bos was de laagstaande zon te zien met de reflectie op de tegels. 's Avonds was het mogelijk om de vuurtoren te zien schijnen met de avondbewolking. Wat een geweldig moment!
De volgende dag was de bedoeling om de vuurtoren van dichtbij te bezichtigen, met de fiets naar de vuurtoren en de treden te beklimmen. De vuurtoren bevat 236 treden met op elk verdieping allerlei informatie over de vuurtoren en het eiland. Een kaart van de Waddenzee, de vuurtorens in het land, een authentieke Brandarislamp die in de vuurtoren op Ameland werd gebruikt, een kaart van de Zuiderzee - tegenwoordig bekend als het IJsselmeer en het Markermeer, de lampen van de vuurtorens: Texel, Vlieland, Terschelling, Ameland en Schiermonnikoog, een kaart van wrakken rondom Ameland tijdens een storm van afgelopen eeuwen, een vitrine met spullen van een toenmalige schip, een eeuwenoud duikersuitrusting, een verhaal over een petroleumman uit het dorp Nes die elk jaar de bakens verzette zodat de vaargeul goed zichtbaar bleef voor de scheepvaart. Naast de miniatuur van vuurtorens waren er genoeg kunstvoorwerpen te bewonderen. Bijna bovenin de vuurtoren zat destijds de vuurtorenwachter om de boten te informeren. Na 236 treden waren we op het hoogste gedeelte van de vuurtoren gekomen! Beschermd met tralies.
Een ongekend, prachtig uitzicht over het eiland! De zee, de duinen, het bos, de huizen, alles was mooi om te zien. Het dorp Hollum, met de kerk, kon je ook bijna goed zien.
Er was nog genoeg tijd voor een eilandverkenning en dus besloot ik om eens een stukje te fietsen. De tweede bezichtiging was een vijver, een eendenvijver. De eendenvijver beschikt over verschillende dieren: eenden, brandgans, vogels, fazanten en pauwen. Aan dieren geen gebrek. Ondertussen fietste ik door het bos, bij een plek in het bos trof ik een omgevallen boom aan. Bij de omgevallen boom deed het me denken aan de aflevering van Bassie en Adriaan in Luxemburg. Bassie en Adriaan moesten zichzelf schuilhouden omdat Handige Harry op een boomstronk de wacht hield. Bassie vond het een komisch idee om de veters van Handige Harry aan elkaar te knopen zodat hij zou vallen, en dat gebeurde. Het bos was rustgevend en mooi door de groen/gele bladeren en de weerkaatsing door de zon.
Na enkele minuten zag ik een paadje richting het strand, dat wilde ik eens zien. Eenmaal de zee in zicht trof ik een schitterende strand aan. Het strand was kilometers lang én breed! Het zand met schelpen en ander aangespoelde voorwerpen, en dan het water met de golven. Een mooi moment voor een ansichtkaart.
Vanaf de duinen zag ik het dorp met een molen en de vele eeuwenoude huisjes, maar ook het grote bos met de vuurtoren. Onderweg was er een plek met een gebeurtenis van eind jaren '70. Op 14 augustus 1979 verdronken op die dag 8 paarden die voor de reddingboot gespannen stonden. Doordat er omstandigheden waren konden de paarden niet losgemaakt worden en verdronken ze in zee. Die dag moest er hulpverleend worden door de reddingboot 'Mr Adriaan de Bruine hulp' aan de in nood verkerende Duitse jacht. Tegenwoordig staat er een monument over het incident met de paarden.
Via de kaart wilde ik eens kijken bij het dorp met de molen. Het weiland, de dieren, de molen en de vuurtoren, oer-Hollands! In het centrum van Hollum trof ik een museum aan over reddingsboten- en acties. In het museum is een collectie te vinden over onder andere navigatie, radiocommunicatie en reddingsacties. Op twee foto's zijn een scheepsbrug en een boei te zien. Het begon licht te schemeren en wilde eens de molen bekijken die ik op de duinen zag staan. De voorganger van de molen stond vanaf 1840, maar werd in 1949 gesloopt. In 1991 werd een molen op de plek herbouwd. De stellingmolen heeft als functie korenmolen en mosterdmolen. In 1994 werd de molen officieel heropend. De molen is tegenwoordig een gemeentelijk monument.
Op de fiets door Hollum trof ik een kerk aan. De kerk genaamd Sint-Magnus komt uit de 14e eeuw. De kerk (45 meter lang en een breedte van 11 meter) werd in 1569 verwoest en werd voor het grootste deel in 1678 herbouwd. Uit opgravingen tijdens de voorlaatste restauratie (1970 - 1977) is gebleken dat er op de plaats van de huidige kerk nog drie kerkjes hebben gestaan. Bouwsporen daarvan gaan terug tot in de 11e eeuw. In 2009 is het dak van de kerk gehaald om een waterdichte folie aan te brengen. Er zijn nieuwe pannen aangebracht, die stuk voor stuk aan het dak zijn vastgemaakt om te voorkomen dat ze er bij storm afwaaien. Ook de muren aan de binnenkant zijn hersteld.
's Avonds lieten konijnen zichzelf zien voor de mensen, eerst zijn het twee konijnen en dan verschijnen er twee konijnen bij. Heel leuk om te zien, normaal tref je konijnen op de Veluwe of in die omgeving. De volgende dag wilden we het dorp Nes bezichtigen. Een pittoreske dorp met een centrum, in het centrum zagen we een standbeeld van Johannes Kardinaal De Jong. Johannes werd op 10 september 1885 geboren in Nes. Na reeks studies te hebben gevolgd werd hij benoemd tot derde kapelaan in een parochiekerk in Amersfoort. In 1936 volgde hij Mgr. Jansen op als Aartsbisschop van Utrecht. Eilandbewoners beschreven de man als bescheiden: eenvoudig gekleed, hoed in de hand, en te voet over Ameland.
We troffen een huisje aan dat dienst deed als bergplaats voor brandspuiten. Rond 1913 verrezen in alle vier de dorpen op Ameland brandspuithuisjes. Het 'brandspuithuuske' is al die jaren bewaard gebleven. Het is nu een monument en gerestaureerd. In het dorp waar we waren was ook een molen te bezichtigen. De molen 'De Phenix' is een koren- en oliemolen. In het dorp stonden al sinds 1629 korenmolens. De huidige molen werd in 1880 gebouwd ter vervanging van een afgebrande voorganger. De molen werd in 1951 en 1981 gerestaureerd. De wieken van de molen zijn 18 meter lang en zijn voorzien van het Oudhollands hekwerk met zeilen. De molen heeft als functie voor het malen van graan en het slaan van olie. Naast de molen was er ook een toren, de klokkentoren. De klokkentoren werd gebouwd in 1664 in opdracht van Watse Frans van Cammingha en Rixt van Donia. In 1732 werd in opdracht van Willem Karel Hendrik Friso de toren met een geleding verhoogd en voorzien van een zadeldak. De zadeldaktoren van drie geledingen is een rijksmonument. Het jaartalcartouche boven de ingang betreft een verbouwing in 1890. In het dorp bevonden zich ook aantal verschillende huisjes, het jaargetijde van Swiebertje! ('Daar komt Swiebertje, rare Swiebertje. Onze Swiebertje met zijn ingedeukte hoed') Dan kent u ook wel Saartje, Bromsnor (Veldwachter), de burgemeester en Malle Pietje! Briljante serie!
Vanaf het dorp langs een weiland waar het dorp zichtbaar te zien was met de toren. Langzaam keerde ik weer naar het dorp waarna ik een heuse politiebureau zag, nota bene op een eiland! De politiemast en het logo van de politie op het gebouw, dat gaf me een behoorlijk trots gevoel! Ondertussen reden we richting de haven waarna ik een ambulancepost zag, weer een mooi moment om te zien. Een reguliere ambulance, een calamiteitenambulance, GGB ambulance (grootschalige incidenten ondersteuning op het eiland) en een Rapid Responder (klein ambulancevoertuig dat tijdens een melding zichzelf sneller door het verkeer kan verplaatsen). Het was weer wachten totdat de boot zou aanmeren, maar het was een moment om de Waddenzee en het eiland te zien: de vele mooie gebouwen, kerken en molens, de duinen en het strand, en de vuurtoren. Een prachtig eiland met mogelijkheden! En we konden met onze voertuig de boot op, we voeren richting Holwerd. Het eiland was mooi, er was veel te doen. De politie kwam poolshoogte houden of er geen calamiteiten waren, en die waren er niet. Wat een mazzel. Onderweg met de boot werden we weer begroet, dit keer door vogels die achterelkaar aan vlogen. Een mooi gebaar!
