#2 Februari - wat was het een prachtige maand, wat eerst begon met grijze bewolking met een forse sneeuwduin met een flinke windkracht op de dijk (ik werd zo wat bijna weggeblazen, haha) naar een toefje sneeuwpret voor jong en oud (wie had dat nou nog kunnen denken?) en men de schaatsen uit het vet haalden om weer te kunnen schaatsen- wat een lange tijd geleden was, hier en daar gingen mensen onderuit (waaronder ikzelf) en hoop auto's moesten geholpen worden om uit de benarde positie te komen, met op het einde een mooie zomerse week met zon.

#3 Maart - het was me een maand waarin het begon met hoop bewolking en regen, daarna kregen we af en toe zon, maar ook dat veranderde zich in een mum van tijd in een bewolkte sfeer. Zaterdag kregen we zelfs te maken met hagel, wie had dat nou in maart gedacht? Ik niet! Kortom: het was een zeer opmerkelijke maand met hoop wandelende mensen met een gemoedelijke bui, zoals u ziet heb ik ook een tekst erbij gedaan waarbij te lezen valt dat de Westerkerk al behoorlijk oud is, daarover gesproken: de ''leien'' daken zullen een stevige opknapbeurt krijgen in een aantal jaar, gaat u maar eens opletten tegen die tijd.

#4 April - het was me een maand waarbij het oud Nederlands gezegde ''April doet wat hij wil'' van toepassing was, april begon stroef met windstoten en hagelbuien, daarna hadden we weken met bewolking waarbij de laatste week van april eindigt met zonnig weer, overdag en in de avond, de gele bloemetjes bloeit steeds meer op evenals de vogels in de lucht, dat zie je vooral op de dijk naar de vuurtoren De Ven en richting de stad en in parken en in het Streekbos. De muggen laten zich ook weer eens zien, vergeet u vooral niet om uw mond dicht te houden als u op de dijk loopt en in een mogelijke muggen 'wolk' terechtkomt. Tot nu toe ben ik zelf dik tevreden over de laatste anderhalve week van april, het was een opvallende combinatie van hagel en zon, ik hoop dat de maand mei van z'n beste kant laat zien, zoals we zagen met april, en dat we met het aankomende weer op het terras kunnen zitten met het zon in ons gezicht geworpen genieten van een overheerlijke maaltijd met een fris sapje of drankje.

#6 Juni - het was een maand dat zonnig van start ging, spartelende kinderen in het water, diertjes eveneens aan het genieten in het water, straalvliegtuigen in de strakblauwe lucht, wandelende mensen in het centrum die op het terras genoten aan een versnapering, of genoten van een wandeling en vervolgens zittend op een bankje wat extra vitamine ''op te nemen'' van de helderheid van de zon.

Halfjaarlijkse column, deel 7! Om mijn eerste halfjaarlijkse fotocolumn te vieren had ik besloten om op zaterdag 3 juli naar Edam/Volendam te reizen, en zo geschiedde. Edam/Volendam is een gemeente van de regio Waterland aan het markermeer, het betreffen pittoreske plaatsen met hun eigen manier van smaak. Ik stapte in de trein vanuit station Enkhuizen, dat ging om een intercity richting Heerlen (Limburg), waarbij ik langs vier stations langsging. Onderweg in de trein richting je bestemming zie je de meest bijzondere details, de bekende molen in Bovenkarspel Flora die vandaag de dag gerepareerd wordt, de erven van boerderijen en eeuwenoude huizen, maar ook de weilanden met allerlei diertjes kwamen aan bod.

#8 Augustus - het was een maand waarbij we te maken kregen met wisselvallig weeraspecten, denk daarbij aan: regen, krachtige wind, opvallend wolkenpatroon in de lucht en uiteraard de aanwezige zon van de afgelopen weken. Het eerste nam behoorlijk veel ruimte in beslag voor de maand augustus, iets dat vrij ongebruikelijk is voor de tijd van het jaar waardoor de natuur eventjes extra in het ''zonnetje'' gezet werd. Vorig jaar hadden we ruimschoots aan een hittegolf die Nederland teisterde met temperatuur van boven de 25 graden of zelfs meer. Dit jaar ligt dat dus heel anders, er wordt meer ruimte gegeven aan de krachtige wind vanuit de zee die zijn energie het land in blaast en de kans op een onweersbui dan aanwezig is. Vandaag was het een goed moment om te kitesurfen op zee, voor de wandelaars en fietsers was het daarentegen iets minder prettig, maar desondanks kon je toch eventjes genieten van de zon. Langzamerhand eindigt dan het seizoen zomer, het was een prachtig seizoen met vrolijke mensen die genoten van een prima vitamine kuurtje van de zon, en kinderen die zich konden vermaken op het water of in Sprookjeswonderland.

Op zaterdag 4 september ben ik met allerbeste vriend Dave en beste vriend Jeffrey erop uitgetrokken, we waren van plan om een stad in Noord-Holland te bezoeken, we besloten om naar Medemblik te gaan. Om 10:20 hadden we verzameld en gingen we met de boot ''Friesland (Fryslân)'' naar Medemblik. De boot vertrok pas om 10:45, vijf minuten later, maar dat was geen reden tot zorgen. Om 10:45 hoorde we het geluid van de boot afgaan, dat was het teken dat we gingen varen. Met een kaartje rijker in mijn broekzak voeren we uit Enkhuizen, om ons heen zagen we allerlei boten en zeilschepen. Met de wind langs ons heen was het wel wat fris, maar dat hoefde de pret niet te drukken. En was het tijd om te genieten van al het moois op het water.

Op zaterdag 2 oktober ben ik afgereisd naar de stad van de kaas, namelijk, Alkmaar! Om 11:09 zou de bekende intercity vertrekken. Ik zorgde dat ik daarvoor al in de trein zou zitten. Het was wederom erg rustig in de trein, er was bijna niemand te zien of te horen. (Net als het eerste avontuur in Edam/Volendam).Incheckend en met mondkapje op vertrok de trein, langs verschillende stations, en waarbij de intercity langs het perron van station Hoorn stopte. Vanaf een ander perron ging ik overstappen op een sprinter, dat is een heel kleiner treinstel dan z'n grotere broer, en ook in de sprinter was het rustig. Vooralsnog had ik erg mazzel. In de sprinter keek ik mijn ogen uit; weilanden, boerderijen, slootjes en schapen. Typisch Hollands.

#11 November - het was een maand waarbij Sint Maarten en Sinterklaas het thema waren voor onze stad, hoeveelheid plezier ontbrak er niet aan. Het was even afwachten waar de goedheiligman aankwam, maar uiteindelijk kwam dat toch goed.                                                                                 #11 November

Hoi allemaal, daar ben ik weer, ik hoop dat jullie een prima kerst hebben gehad. Ik heb zelf de afgelopen dagen niet stilgezeten, ik heb een nieuwe stad uitgekozen om te bezichtigen. In verband met het frisse weer en kerst had ik besloten om op zaterdag 25 december, zondag 26 december onze stad te bekijken. Ik vertrok van huis rond het begin van het middaguur richting het centrum van Enkhuizen. Als eerste trof ik Sprookjeswonderland aan, je kunt dat enigszins vergelijken met de Efteling, echter blijft de Efteling natuurlijk een groter pretpark. Sprookjeswonderland heeft verschillende attracties: de draaimolen, het treintje door een deel van het park en het is ook mogelijk om dieren te bezoeken. Wat dat betreft heeft Sprookjeswonderland nagenoeg dezelfde eigenschappen als de Efteling.

1-jarig jubileum!

Op zondag 7 februari kreeg Nederland een week lang te maken met een sneeuwstorm die fors zijn kracht uitblies door heel het land, ook Enkhuizen werd erdoor getroffen. Eén week konden we weer na 9 jaar genieten van een sneeuwlaag op het wegdek en op verschillende paden-, in parken- en bossen. De kinderen en volwassenen genoten toonbaar van de aanwezige sneeuw door van taluds af te glijden met een slee. Het maakte het sneeuwfestijn vooral compleet doordat er weer geschaatst kon worden, een bijzonder tafereel waar we heel lang op gewacht hadden. Het was ook een ideaal gelegenheid om fotootjes te maken, de ijzige bank bij de haven, de vele schaatsende mensen, maar ook de vele straten en gebouwen. Langzamerhand werd het zichtbaar dat het laatste restje sneeuw gevallen was en dat betekende dat de sneeuw tot zijn einde kwam. 

''Maart roert zijn staart.'', dat is een bekend spreekwoord dat niet van toepassing was bij deze maand. Een groot gedeelte van de maand hadden we mooi weer en was het een prima gelegenheid om de warme jas op te bergen en alleen een vest te dragen. De zonnebril kwam eveneens van pas, zeker als de zon scherp staat. Vorig jaar begon maart met bewolking met regen, er was zelfs sprake van hagel. Geruststellend dat we dat dit jaar niet hebben gehad. Het was erg bijzonder om de verschillende bloemetjes, de vele mooie kleuren, weer te zien en de komende tijd kunnen ontplooien tot een kleurfestijn. De vogels en de bijen zijn ook weer terug, de tjilpende geluiden hebben getoond dat de lente dan echt is begonnen. Het is nu kwestie van afwachten hoe april zich gaat ontwikkelen. Alleen maar bewolking en regen met tussendoor zonneschijn of krijgen we nog een toetje van maart, dat gaan we vanzelf meemaken.

                                                                                                               Het avontuur in Hoorn & 'April doet wat hij wil'Op zaterdag 16 april hebben beste vrienden Dave, Jeffrey en ikzelf een reis gemaakt naar een stad of dorp ergens in Noord-Holland, dit keer was de bestemming Hoorn. Ik had er zelf veel verhalen over gehoord, via Dave en via de kranten, maar ik wist niet wat ik daar kon bezichtigen. Afijn, de bekende intercity (zie vorige blogs) stond op het punt om te vertrekken. We hadden geen idee of Jeffrey met zijn eigen fiets of met de trein zou gaan, dus dat was afwachten. Onderweg kwamen we de inmiddels gerestaureerde molen Ceres tegen en na drie stations kwamen we aan op station Hoorn, we begonnen ons af te vragen waar Jeffrey kon zijn. We bekeken de intercity of hij misschien tussen de horde van passagiers liep, en tot ons verbazing zat hij dus al in de trein vanaf een ander station.

Het Nederlands spreekwoord ''Op een mooie april volgt wellicht een gure mei'', dat was deels van toepassing. Een groot deel van de maand hadden we mooi weer - net als in maart en april - waarbij we zelfs de babyzwanen met hun moeder en vader kunnen zien, ze zijn in het Wilhelminapark en in andere sloten te bewonderen. De laatste anderhalve week vertoont zich met bewolking met miezerige regen. De natuur en de akkers boffen, steeds meer planten laten zichzelf zien. Dat geeft zo een prachtig beeld! Niet alleen in de natuur (planten en bomen), ook de vogeltjes zingen er op los, en de bijen? Genoeg voedsel in planten die hoog staan bij perken en paden.

De Nederlandse weerspreuk 'Zo heet het is in juni, zo koud het is in december' was van toepassing. In december was het ijskoud, maar in juni was het weer behoorlijk warm, de temperaturen stegen naar de 25 en zelfs richting de 30 graden, dat vertoonde dus benauwde weken. We hadden ook tussendoor bewolking met miezerig- en lichte regen waardoor de natuur ook wat water kreeg om te kunnen groeien. Hopelijk wordt juli een stuk minder warm dan juni en mei. 

In Enkhuizen hebben we verschillende (on)bekende parels, van eeuwenoude monumenten tot aan de drukbezochte winkelstad. Een parel die ik in dit stukje wil tonen is het Snouck van Loosenpark. Het Snouck van Loosenpark is een van de eerste sociale woningbouwprojecten en tevens het tweede tuindorp van dit land. Grotendeels bestaat het uit 50 'arbeiderswoningen' en 1 'opzichterswoning'. Dit werd betaald door de beheerder Margaretha Maria Snouck van Loosen. De bouw van het park begon in 1894. Een jaar later, 1895, werd de aanbesteding van het project gedaan. In 1983 startte de renovatie van het park: het aanbrengen van een badkamer en centrale verwarming. Voor de daken werden de karakteristieke dakpannen speciaal opnieuw in productie genomen. In 1984, na de renovatie aan de woningen, werd het park officieel heropend. Tegenwoordig kunnen de toeristen en inwoners het park bezoeken. Zoals u kunt zien is het park nog steeds prachtig met kleurrijke bloemen, planten, lantaarnpalen en een vijver met een fontein. Er valt genoeg te beleven in het park!In februari kregen we te maken met een storm genaamd 'Eunice', die storm zorgde ervoor dat verschillende bomen omwaaiden en de takken op de grond vielen. Deze maand was dat natuurlijk heel anders: het was nog warmer dan in juni, ditmaal betrof het ruim 32 graden. De meeste mensen zaten in de schaduw met een versnapering. Hopelijk zal augustus een frisser maand worden, niet alleen voor mensen, maar ook voor de natuur en de dieren. 

Op 14 augustus ben ik gaan reizen met de bekende intercity, die kent u nog wel van mijn eerdere blogs toen ik voor het eerst naar Edam/Volendam en Alkmaar reisde. De reis verliep soepel, het was wel bijna een half uur wachten op het busje van EBS (Busmaatschappij in de streek Waterland en omgeving) waarna ik over kon stappen op een ander busje van EBS richting Volendam. Ik had een halte in gedachte waar ik uit kon stappen ter hoogte van het centrum van Volendam. Het busje reed langs de haltes en ik vergat bij mijn halte uit te stappen die ik had gepland. U raadt het al, ik was bij de verkeerde halte uitgestapt, vlakbij het centrum van Volendam! Ik vroeg aan iemand hoe ik in Edam kon komen, op aanwijzing kon ik een weg helemaal teruglopen. Toen zag ik mensen op een veldje zitten waarbij ik vroeg hoe je weer naar Edam kon lopen. Ik liep over een kort paadje waarna ik in het weiland belandde. Het was die dag, zondag, bloedheet, ruim 30 graden! Tussendoor eventjes pauze genomen om wat te drinken en te eten. Bij het weiland kwam ik bij de provinciale weg terecht, ik vroeg weer aan iemand hoe ik kon lopen naar Edam, langs de snelweg liep een (fiets)-weggetje met een tunneltje en bij een kruispunt naar rechts, en van het zuiden van Volendam in Edam terechtgekomen! Ik herkende nog veel aan Edam: de bouw van appartementen, de vaart, en de molen, de molen draaide! Dat duurde lang, vorig jaar deed de molen het even niet, maar die dag wel. Via een bekend bruggetje zag ik een informatiebord met de bezichtiging die ik wilde. Na een kwartier wandelen trof ik het grote gebouw aan: het Fort bij Edam, die wilde ik sinds het eerste avontuur al zien, maar dat kon helaas niet. Het was een prachtig moment in de hitte, maar de rondleiding kon van start! Over het Fort is er veel van bekend: Het Fort bij EdamStelling van Amsterdam: (verdedigingslinie, gelegen op 15 tot 20 kilometer rond het centrum van de stad Amsterdam. De Stelling is 135 kilometer lang, bevat 45 forten, en is aangelegd van 1880 tot 1920). Het fort is gelegen ten noorden van de Edammersluis in de Polder Zeevang bij Edam.Het Fort bij Edam maakt deel uit van het Unesco Werelderfgoed Stelling van Amsterdam dat tussen ongeveer 1880 en 1920 werd aangelegd als verdedigingsgordel rond de hoofdstad.De bouw van het Fort bij Edam begon in 1885 met de bouw van de dienstwoning en de bergloods bij Fort bij Edam. Deze dienden als directiekeet en voor de opslag van gereedschappen tijdens de bouw. De slappe veenbodem was ongeschikt en de veengrond werd deels afgegraven en afgevoerd en hiervoor kwam een dikke zandlaag in de plaats. De bouw van het fort model B begon in 1908, het zand werd deels weer weggegraven en meer dan 2000 palen werden de grond ingeslagen. Oplevering: in 1913 werd het fort opgeleverd. De directiekeet werd in gebruik genomen door de fortwachter.Gebruik: In het fort werden militairen gelegerd in Eerste Wereldoorlog van 1914 tot 1918 tijdens de mobilisatieperiode. Daarna raakte het fort in onbruik. Het fort werd tijdens de Tweede Wereldoorlog gebruikt bij de Duitse Wehrmacht. In 1945 werden er na de bevrijding NSB'ers en collaborateurs gevangengezet. Van 1948 tot 1980 is het fort een wapen- en munitieopslagplaats geweest, onder meer voor onbruikbaar gemaakte handvuurwapens. In 1951 werd er op het terrein bij het fort een kokerschietbaan aangelegd voor de Nationale Reserve, de politie en Staatsbosbeheer.In 1986 heeft het ministerie van Defensie het fort overgedragen aan Staatsbosbeheer (zie 1951). In 2005 werd op initiatief van een groep vrijwilligers de 'Stichting Fort bij Edam' opgericht.In het Fort kun je een hoop bezichtigen, de tijdlijn van de strijd van de vestingsteden tot aan de verschillende artikelen. Het is terug te vinden via de onderstaande foto's:De bovenste linkerfoto toont een luchtfoto van het Fort bij Edam in 1927.De onderste linkerfoto toont een foto bij een school in Edam met militairen in januari 1918.De bovenste rechterfoto toont een foto van de bezettingen van het Fort onder leiding van Commandant Kapitein Voorneman. De onderste rechterfoto toont een beëdiging van een officier op het Damplein door Overste E. Luden tijdens de mobilisatie 1914 - 1918.De collectie aan de rechterkant laten het Fort zien in 1995, de foto's behoren tot Beeldbank Cultureel Erfgoed.Op een tafel is een miniatuur te zien van het Fort bij Edam, het kenmerkt zich door het Fort in het midden van het water met het Markermeer op de achtergrond. Bij verschillende brieven zijn er toen nieuwsartikelen gepubliceerd en variëren met gebeurtenissen én jaargetijden. Op een luchtfoto is de richting positievuur vanuit de frontkazemat te zien. De foto's van de collectie: Militairen van het Fort bij Edam op het Groot Westerbuiten in Edam, de rechterfoto laat de schietbaan zien waar nu het strandbad is. Linkerfoto onderin uit 1921 van de sloop van het stoomgemaal ''De Ijzeren Man'' en de rechterfoto onderaan betreft de fortwachter van het Fort. De foto's van het Fort - in bezit door St. Menno v. Coehoorn zijn oorspronkelijk gemaakt in de jaren '80.De volgende foto's - beginnend bij de linkerfoto bovenin: de H.H. Officieren groepsstafkwartier Edam, onder leiding van Commandant Luitenant-Kolonel E. Luden. Linkerfoto onderin gaat over de zeesluis van Edam in 1915 waar twee militairen staan. Rechterfoto bovenin staan de militairen van het Fort voor het stadhuis van Edam. Rechterfoto onderin laat een constructie zien van de loswal voor zandschuiten aan het Oorgat bij het Fort.Bij de collectie foto's van St. Menno v. Coehoorn gepubliceerd rond 2003.Bij de volgende vier foto's staan er verschillende mannen per jaargetijde en locatie: linksbovenin staan/zitten de militairen in Edam op 2 juli 1920. Linksonderin bevinden zich groep militairen bij een gebouw, het blijft onbekend waar de foto werd gemaakt. Rechtsboven zijn burgers en militairen gezamenlijk in de Gravenstraat in Edam. Rechtsonderin de vier militairen bij de Telegraafkantoor bij het Fort in 1915.Een collectie van vier foto's van het Fort in het jaar 1988.Een plattegrond van het Fort in 1887 met de grenspalen in latere jaren. Twee brieven die bevatten voor een militair geadresseerd in het Fort van Edam, de ander brief van een militair van het Fort in Edam naar familie.Een aantal nieuwsbrieven na 1918, de brieven aan de linkerkant van 1918 tot 1920. De middelste brief (Provinciale N-H Courant) van 5 augustus 1939. De rechter brieven van 1922, 1929 en 1934. Zes schetsen van verschillende kanten van het Fort, de bouw en de oppervlakte van het terrein. Een artikel over de Stelling van Amsterdam rond 1914 - 1918.Op de foto is de keuken te zien, de grote kookketels waren bestemd voor 300 militairen die in het Fort aten.Via een papier valt er te lezen over de dienstregeling vanaf oktober 1914, de ritten met verschillende bestemmingen: Amsterdam - Edam, Amsterdam - Alkmaar, Kwadijk - Volendam en Monnikendam - Marken.Hierbij zijn er twee foto's van een plattegrond van de Stelling van Amsterdam, in totaal 45 vestingen. Vanaf Muiden tot aan Edam.Een tijdlijn laat de strijd zien met de vestingen: 1568 - 1648 (De 80-jarige Oorlog), 1672 (De oude Hollandse Waterlinie - verdediging van Holland in de 17e en 18e eeuw), 1785 (De Pruisen komen - In strijd tegen de Patriotten, de Oude Hollandse Waterlinie bood weerstand).1795 (De Fransen komen - Militaire troepen bezetten het land), 1806 (De posten van Krayenhoff - Een 5 kilometer Amsterdamse waterlinie rond Amsterdam), 1815 (Nieuwe Hollandse Waterlinie - De Waterlinie beschermde een groot deel van Holland en de stad Utrecht), 1849 (Linie van Amsterdam), 1853 (Invoering Kringenwet - De wet had tot doel het vrijhouden van het schootsveld rond vestingwerken).1870 (Mobilisatie Frans-Duitse Oorlog - Militaire troepen bezetten Parijs; Elzas-Lotharingen wordt Duits grondgebied), 1874 (Vestingwet - Besluit tot bouw van de Stelling van Amsterdam), 1885 (Ontwikkeling van de brisantgranaat - De gemetselde torenforten zijn hier niet tegen bestand), 1896 (Inundatiewet - Regeling tot schadeloosstelling van gedupeerde boeren), 1914 (Mobilisatie Eerste Wereldoorlog - Er wordt niet geïnundeerd tijdens de vier mobilisatiejaren).1922 (Vesting Holland - De afzonderlijke waterlinies worden opgeheven en samengevoegd tot één linie: De Vesting Holland), 1939 - 1940 (Mobilisatie Tweede Wereldoorlog - De Nederlandse regering besluit tot Inundatie van de Nieuwe Hollandse Waterlinie, de Stelling van Amsterdam en de Grebbelinie), 1944 - 1945 (Tweede inundatie - De Duitse bezetter laat grote delen van de waterlinies inunderen om de geallieerden tegen te houden), 1950 (Bouw IJssellinie - De Koude Oorlog), 1963 (Kringenwet - Afschaffing van de Kringenwet na 110 jaar), 1996 (Werelderfgoed - De Stelling van Amsterdam wordt opgenomen in de Werelderfgoedlijst van de UNESCO).Op een heel oud atlasafbeelding is te zien hoe de Zuiderzee- en de Stelling van Amsterdam was.De volgende foto's zijn de bouw van het Fort bij de Kwakel in 1905. De houten heipalen die aangebracht werden. De funderingsbalken die worden gebouwd. De betonstort. Het verder uitvoeren van de fundering, het aanbrengen van de schenkels van het segmentvormig dek en de funderingsbalken van het hoofdgebouw en het resultaat van het Fort.De militairen op het paard moesten door een drassig gebied om hun geschut te verplaatsen. De bovenste linkerfoto zijn de militairen van het Fort op de Zuiderzeedijk. De onderste linkerfoto zijn de militairen op het Westerbuiten, na een mars te hebben gelopen naar Kwadijk.De bovenste rechterfoto het orkest van het Fort van Edam bij het stadhuis.De onderste rechterfoto zijn de militairen op een onbekend locatie.Zoals u kunt zien op twee foto's zijn de bouwtekening- en schetsontwerp te zien.Op de foto is het fort te zien rond 1978, in beheer door Beeldbank NIMH.De twee foto's laten een deel van het dak en de ingang van het Fort zien.Na afloop bezocht ik zelf het dak en toen was het tijd om weer langzaam richting huis te gaan. Het Fort deed me denken uit de film van Bassie en Adriaan: De Diamant, Bassie en Adriaan zorgden ervoor dat ze de diamant kregen die de boeven hadden gestolen uit een museum. De boeven gingen Bassie en Adriaan achterna om die diamant terug te krijgen. Dat was een briljant moment!

Op 19 september zijn mijn ouders en ik afgereisd naar een van de Waddeneilanden dichtbij Friesland (Fryslân), het betrof het eiland Ameland. Ameland is een van de vijf Waddeneilanden die ons land in bezit heeft. Het is enkel toegankelijk mét de fiets of met de auto via een veerboot. Vanuit onze Enkhuizen zijn mijn ouders en ik met de auto naar de Afsluitdijk gereden. Onderweg een tussenstop en route hervat naar Holwerd. De tijdsduur vanaf de Afsluitdijk naar Holwerd bedraagt ruim een uur. Nadat we in het mooie Friesland zijn belandt rijden we langs verschillende dorpen en steden: Zurich, Harlingen (Daar vaart de veerboot naar Terschelling), Franeker, Dronryp, en naar het noorden. We waren heel dichtbij Leeuwarden. We reden verder langs Stiens, Hallum, Marrum, Ferwert en tenslotte Holwerd. We waren in ieder geval op tijd zodat we nog een frisse neus konden scheppen bij de lucht van de Waddenzee. Een meeuw begroette ons en de boot naderde, en na een kwartier konden we de boot op. Rond kwart voor 1 voerden we van Holwerd naar Ameland. Ik kon nog enigszins een glimp van Holwerd zien en onderweg werden we weer begroet, door kapmeeuwen. Op zeer korte afstand vlogen de kapmeeuwen boven ons hoofd. Een fascinerende ervaring! Onder de vleugels van de kapmeeuwen voeren we naar het eiland. Het duurde 50 minuten, bijna een uur. Onderweg kwamen we nog een zelfde veerboot tegen die last had van de tegenwind. Met stuurmanskunst werd onze boot niet geraakt door de andere boot, petje af voor de kapitein! In de verte zagen we land, dat bleek Ameland te zijn. In de verte kon je de vuurtoren zien. Nadat we waren aangekomen op Ameland reden we naar onze vakantieadres waar we moesten zijn. Op het eiland was volop duinen en natuur te zien met vier dorpen: Hollum, Ballum, Nes en Buren. Ons dorp heette Hollum. Inmiddels waren we bij een vakantiepark met verschillende huizen. De bagage werd uitgepakt en we besloten om het dorp Hollum te verkennen. Een pittoreske, interessante dorp. Een schooltje was de moeite waard om te fotograferen, refererend naar de toenmalige koningin Wilhelmina (1890 - 1948). Toen troffen we een kruispunt met een wegwijzer, dat deed me denken aan de wegwijzer én kruispunt van de televisieserie 'De Zevensprong', in die serie was eveneens een wegwijzer en een kruispunt, maar dan met zeven wegen. Dit kruispunt had enkel vijf wegen. Een stukje nostalgie om te herkennen! Het dorp bevat vele eeuwenoude woningen, en een straat met de naam 'Olfert Pieter Lapstraat. Gezagvoerder Koopvaardij 1801 - 1854'. We besloten om weer richting onze vakantieadres te gaan en ik wilde graag een fiets om een deel van het eiland te verkennen. De fiets werd gekocht en ik ging naar de vuurtoren waar ik veel over had gehoord. Op locatie trof ik een torenhoge vuurtoren aan, een 55 meter hoge vuurtoren! Waar je ook stond, de vuurtoren was overal te zien. In de duinen, ook van veraf. Wat een mooi gezicht op zo'n eiland. De duinen waren kilometers lang. De blauwe lucht met bewolking, wat een plaatje. Door het bos was de laagstaande zon te zien met de reflectie op de tegels. 's Avonds was het mogelijk om de vuurtoren te zien schijnen met de avondbewolking. Wat een geweldig moment! De volgende dag was de bedoeling om de vuurtoren van dichtbij te bezichtigen, met de fiets naar de vuurtoren en de treden te beklimmen. De vuurtoren bevat 236 treden met op elk verdieping allerlei informatie over de vuurtoren en het eiland. Een kaart van de Waddenzee, de vuurtorens in het land, een authentieke Brandarislamp die in de vuurtoren op Ameland werd gebruikt, een kaart van de Zuiderzee - tegenwoordig bekend als het IJsselmeer en het Markermeer, de lampen van de vuurtorens: Texel, Vlieland, Terschelling, Ameland en Schiermonnikoog, een kaart van wrakken rondom Ameland tijdens een storm van afgelopen eeuwen, een vitrine met spullen van een toenmalige schip, een eeuwenoud duikersuitrusting, een verhaal over een petroleumman uit het dorp Nes die elk jaar de bakens verzette zodat de vaargeul goed zichtbaar bleef voor de scheepvaart. Naast de miniatuur van vuurtorens waren er genoeg kunstvoorwerpen te bewonderen. Bijna bovenin de vuurtoren zat destijds de vuurtorenwachter om de boten te informeren. Na 236 treden waren we op het hoogste gedeelte van de vuurtoren gekomen! Beschermd met tralies. Een ongekend, prachtig uitzicht over het eiland! De zee, de duinen, het bos, de huizen, alles was mooi om te zien. Het dorp Hollum, met de kerk, kon je ook bijna goed zien. Er was nog genoeg tijd voor een eilandverkenning en dus besloot ik om eens een stukje te fietsen. De tweede bezichtiging was een vijver, een eendenvijver. De eendenvijver beschikt over verschillende dieren: eenden, brandgans, vogels, fazanten en pauwen. Aan dieren geen gebrek. Ondertussen fietste ik door het bos, bij een plek in het bos trof ik een omgevallen boom aan. Bij de omgevallen boom deed het me denken aan de aflevering van Bassie en Adriaan in Luxemburg. Bassie en Adriaan moesten zichzelf schuilhouden omdat Handige Harry op een boomstronk de wacht hield. Bassie vond het een komisch idee om de veters van Handige Harry aan elkaar te knopen zodat hij zou vallen, en dat gebeurde. Het bos was rustgevend en mooi door de groen/gele bladeren en de weerkaatsing door de zon. Na enkele minuten zag ik een paadje richting het strand, dat wilde ik eens zien. Eenmaal de zee in zicht trof ik een schitterende strand aan. Het strand was kilometers lang én breed! Het zand met schelpen en ander aangespoelde voorwerpen, en dan het water met de golven. Een mooi moment voor een ansichtkaart. Vanaf de duinen zag ik het dorp met een molen en de vele eeuwenoude huisjes, maar ook het grote bos met de vuurtoren. Onderweg was er een plek met een gebeurtenis van eind jaren '70. Op 14 augustus 1979 verdronken op die dag 8 paarden die voor de reddingboot gespannen stonden. Doordat er omstandigheden waren konden de paarden niet losgemaakt worden en verdronken ze in zee. Die dag moest er hulpverleend worden door de reddingboot 'Mr Adriaan de Bruine hulp' aan de in nood verkerende Duitse jacht. Tegenwoordig staat er een monument over het incident met de paarden. Via de kaart wilde ik eens kijken bij het dorp met de molen. Het weiland, de dieren, de molen en de vuurtoren, oer-Hollands! In het centrum van Hollum trof ik een museum aan over reddingsboten- en acties. In het museum is een collectie te vinden over onder andere navigatie, radiocommunicatie en reddingsacties. Op twee foto's zijn een scheepsbrug en een boei te zien. Het begon licht te schemeren en wilde eens de molen bekijken die ik op de duinen zag staan. De voorganger van de molen stond vanaf 1840, maar werd in 1949 gesloopt. In 1991 werd een molen op de plek herbouwd. De stellingmolen heeft als functie korenmolen en mosterdmolen. In 1994 werd de molen officieel heropend. De molen is tegenwoordig een gemeentelijk monument. Op de fiets door Hollum trof ik een kerk aan. De kerk genaamd Sint-Magnus komt uit de 14e eeuw. De kerk (45 meter lang en een breedte van 11 meter) werd in 1569 verwoest en werd voor het grootste deel in 1678 herbouwd. Uit opgravingen tijdens de voorlaatste restauratie (1970 - 1977) is gebleken dat er op de plaats van de huidige kerk nog drie kerkjes hebben gestaan. Bouwsporen daarvan gaan terug tot in de 11e eeuw. In 2009 is het dak van de kerk gehaald om een waterdichte folie aan te brengen. Er zijn nieuwe pannen aangebracht, die stuk voor stuk aan het dak zijn vastgemaakt om te voorkomen dat ze er bij storm afwaaien. Ook de muren aan de binnenkant zijn hersteld. 's Avonds lieten konijnen zichzelf zien voor de mensen, eerst zijn het twee konijnen en dan verschijnen er twee konijnen bij. Heel leuk om te zien, normaal tref je konijnen op de Veluwe of in die omgeving. De volgende dag wilden we het dorp Nes bezichtigen. Een pittoreske dorp met een centrum, in het centrum zagen we een standbeeld van Johannes Kardinaal De Jong. Johannes werd op 10 september 1885 geboren in Nes. Na reeks studies te hebben gevolgd werd hij benoemd tot derde kapelaan in een parochiekerk in Amersfoort. In 1936 volgde hij Mgr. Jansen op als Aartsbisschop van Utrecht. Eilandbewoners beschreven de man als bescheiden: eenvoudig gekleed, hoed in de hand, en te voet over Ameland. We troffen een huisje aan dat dienst deed als bergplaats voor brandspuiten. Rond 1913 verrezen in alle vier de dorpen op Ameland brandspuithuisjes. Het 'brandspuithuuske' is al die jaren bewaard gebleven. Het is nu een monument en gerestaureerd. In het dorp waar we waren was ook een molen te bezichtigen. De molen 'De Phenix' is een koren- en oliemolen. In het dorp stonden al sinds 1629 korenmolens. De huidige molen werd in 1880 gebouwd ter vervanging van een afgebrande voorganger. De molen werd in 1951 en 1981 gerestaureerd. De wieken van de molen zijn 18 meter lang en zijn voorzien van het Oudhollands hekwerk met zeilen. De molen heeft als functie voor het malen van graan en het slaan van olie. Naast de molen was er ook een toren, de klokkentoren. De klokkentoren werd gebouwd in 1664 in opdracht van Watse Frans van Cammingha en Rixt van Donia. In 1732 werd in opdracht van Willem Karel Hendrik Friso de toren met een geleding verhoogd en voorzien van een zadeldak. De zadeldaktoren van drie geledingen is een rijksmonument. Het jaartalcartouche boven de ingang betreft een verbouwing in 1890. In het dorp bevonden zich ook aantal verschillende huisjes, het jaargetijde van Swiebertje! ('Daar komt Swiebertje, rare Swiebertje. Onze Swiebertje met zijn ingedeukte hoed') Dan kent u ook wel Saartje, Bromsnor (Veldwachter), de burgemeester en Malle Pietje! Briljante serie! Vanaf het dorp langs een weiland waar het dorp zichtbaar te zien was met de toren. Langzaam keerde ik weer naar het dorp waarna ik een heuse politiebureau zag, nota bene op een eiland! De politiemast en het logo van de politie op het gebouw, dat gaf me een behoorlijk trots gevoel! Ondertussen reden we richting de haven waarna ik een ambulancepost zag, weer een mooi moment om te zien. Een reguliere ambulance, een calamiteitenambulance, GGB ambulance (grootschalige incidenten ondersteuning op het eiland) en een Rapid Responder (klein ambulancevoertuig dat tijdens een melding zichzelf sneller door het verkeer kan verplaatsen). Het was weer wachten totdat de boot zou aanmeren, maar het was een moment om de Waddenzee en het eiland te zien: de vele mooie gebouwen, kerken en molens, de duinen en het strand, en de vuurtoren. Een prachtig eiland met mogelijkheden! En we konden met onze voertuig de boot op, we voeren richting Holwerd. Het eiland was mooi, er was veel te doen. De politie kwam poolshoogte houden of er geen calamiteiten waren, en die waren er niet. Wat een mazzel. Onderweg met de boot werden we weer begroet, dit keer door vogels die achterelkaar aan vlogen. Een mooi gebaar!

Op 22 oktober ben ik weer afgereisd naar de stad van de kaasmarkt, de Waag en de grachten, dat is natuurlijk Alkmaar! Om 11:09 vertrok de trein langs de vele stations waarna de trein op station Hoorn stopte. Vanaf station Hoorn stond de sprinter gereed die ons naar Alkmaar zou vervoeren, na wat onduidelijkheid over de richting van de trein arriveerde ik op station Alkmaar. Dit keer hoefde ik geen kaart te lezen in Alkmaar, ik was daar vorig jaar al geweest en dat was dus een voordeel. Ik wandelde langs het water en er werd gebouwd voor een appartementencomplex, de fundering was al gelegd en de bouw kon beginnen. Via de brug liep ik langs het park met het Victoriemonument en de 'Leidse' grachten. In een smal straatje, dat leek op de straat van Harry Potter films, zaten kleine winkeltjes met nostalgische spullen. In de vitrine stonden twee stripboeken: Batman en Kuifje! Kuifje herkende ik van de stripverhalen met kapitein Haddock en Professor Zonnebloem. Dat stripboek is gemaakt in 1965, dat bestaat dus al heel lang! Onderweg nog de beroemde Waag gezien met de gouden kleur en Latijnse tekst. Bij de Waag bevond zich een museum die ik vorig jaar niet gezien had: Het Kaasmuseum. Het Kaasmuseum is op 21 april 1983 geopend en heeft te maken, zoals het zegt, met kaas. In het museum kan de bezoekers een kijkje nemen hoe de bereiding van zuivelproducten op de boerderij en in de fabriek wordt gemaakt, maar ook de handel en het leven op het platteland wordt getoond. Het maken van melk, kaas, yoghurt heeft een grote ontwikkeling: eens in de drie dagen komt de tankwagen van de zuivelfabriek op de boerderij om de melktank te legen. De chauffeur controleert de geur, kleur en temperatuur van de melk. Ook neemt hij een proefmonster van de melk in de melkkoeltank. Daarna brengt hij het naar de zuivelfabriek waar er zuivelproducten van worden gemaakt. De tankwagen haalt per keer zo'n 10.000 liter melk op bij de boer. In een volle tankwagen past wel 40.000 liter! In de fabriek wordt melk verwerkt door de echte melkmakers, koeien. In de zuivelfabriek wordt deze melk verwerkt, zodat het terecht komt in de winkel. In de fabriek wordt de melk eerst gecontroleerd en verhit. In grote ronddraaiende trommels wordt het vet uit de melk gehaald. Dan wordt de melk verwerkt tot verschillende soorten zuivel, kaas, melk, toetjes, verse melk, slagroom of melkpoeder. Ook kaas wordt in de fabriek gemaakt, dat wordt gedaan door stremsel en zuursel. Stremsel geeft een vaste structuur aan de kaas en zuursel zorgt ervoor dat kaas langer houdbaar blijft. Het komt erop neer dat er veel nodig is om zuivel te produceren! In het Kaasmuseum tref je veel spullen met betrekking tot zuivel: borden, flessen, verschillende kaassoorten, portretten van Noord-Hollandse boerinnen uit 1550 - 1574, tekeningen van de kaasmarkt en het oer-Hollandse leven op het platteland, ook een uitleg van de geschiedenis van de kaasmarkt, de weegschaal met melkbussen - voor de melkaanvoer in Noord-Holland werden er gestandaardiseerde melkbussen van 40 liter gebruikt. Begin jaren '80 werden de laatste melkbussen geleegd geleegd bij zuivelfabriek Neerlandia in Stompetoren. De Gulden Vlies keten werd jaarlijks uitgereikt aan de kaasfabriek die, gedurende het kaasmarktseizoen in Alkmaar, kaas met de beste beoordeling voor smaak en geur had. In de jaren '60 werd het Nederlands Nationaal Kaaskeurconcours opgericht. Doelstelling was bevordering van de vakkennis met betrekking tot in Nederland gemaakt kaas. De deelnemers, van de kaasindustrie, handel, speciaalzaken en aanverwante organisaties, kregen tien kaasboorsels voorgezet waarvan de soort, de leeftijd, de smaak en de kwaliteit moet worden omschreven. De winnaar ontving de Gouden Kaasboor. Deze prijs is de belangrijkste prijs in de Nederlandse kaaswereld. Ook de kazen werden tentoongesteld. Aan de vele voorwerpen ontbraken er niet aan. Op een groot bord stond de geschiedenis van het museum: 1955 - De verzameling van de zuivel-gereedschappen.1969 - De oprichting van de Stichting 'Het Hollands Kaasmuseum, met als doelstelling: het tentoonstellen van de verzameling'1983 - De opening van het museum!1988 - Viering van het museum. Ter gelegenheid hiervan onthulde de Commissaris van de Koningin in de provincie Noord-Holland.Op foto's zijn de verzamelde spullen te zien, bereiding voor melk, kaas, yoghurt en boter. Op de muur bij het raam zijn tegeltableaus te zien van verschillende bedrijven en gebouwen. Bij de koe staan veel weetjes, zoals dat een koe 150 liter per dag kan drinken, maar ook dat een koe 100.000 liter melk kan geven, en dat een koe gemiddeld 30 liter melk per dag geeft. Allemaal handige weetjes! Het werd tijd voor een volgende museum. Na het vragen van de route naar het museum zag ik na een half uur wandelen het museum dat ik heel graag wilde bezoeken: Het Beatles museum. The Beatles waren vroeger ongekend populair, ze worden gezien als de beroemdste band aller tijden. De artiesten: Paul McCartney, John Lennon, Ringo Starr en George Harrison. Ze hebben ooit 'Let It Be', Hey Jude', 'Twist and Shout' en nog veel meer nummers ontworpen. In de jaren '50 en '60 waren ze nog jong, ongeveer 14 tot 17-jaar. Ze begonnen voor het eerst in de zomer van 1960 te spelen in club Jacaranda in Slater Street. In 1963- 1964 betekende het dat ze beroemd werden, dat had te maken met een ongekende ''Beatlemania'', iedereen was fan van The Beatles. Eerst in eigen land en toen in het najaar in Zweden. Vanaf januari 1964 waren ze wereldberoemd. In Australië, de Verenigde Staten, Europa en Azië. Ze hadden het in 1964 zeer druk met reizen en optreden. Niet alleen muziek, ook werden er films met The Beatles gemaakt met vijf titels. In februari 1964 traden The Beatles op in de 'Ed Sullivan Show', waar 73 miljoen mensen naar keken! In april hebben The Beatles de eerste vijf plaatsen van de Billboard Top 100. Jaren later, na veel commotie, kwam 'Abbey Road', dat verscheen in september 1969 als succesvolle nummer. Abbey Road bevindt zich in London, Engeland, en dat bestaat nog steeds als straat! De Britten mogen gigantisch trots daarop zijn! Ook in Nederland waren The Beatles geliefd, ze kregen op 5 juni 1964 na een landing op Schiphol een rondvaart door de grachten van Amsterdam, maar ook in West-Friesland waren ze aanwezig. Daar staat een standbeeld van The Beatles. Op 6 juni 1964 speelden zij in een nabijgelegen veilinghal. Ze speelden niet langer dan 25 minuten, maar dat spektakel bezit Blokker nog altijd. In de gigantische winkel tref je enorm veel spullen, van een rugtas, mokken, drinkbekers, cd's, posters, gitaren, boeken, T-shirts, foto's, nieuwsartikelen, grote borden met de tijdlijn van gebeurtenissen van The Beatles, schilderijen, monopoly, poppen en ook een apparatuur waar de meeste muziek van The Beatles mee zijn gemaakt en nog veel meer! Er was ook een moment om Abbey Road zelf te bekijken en ermee op de foto te gaan, dat was natuurlijk geweldig! Niet alleen de band heeft muziek gemaakt, ook de artiesten hadden zelf muziek gemaakt. Paul McCartney ''The Pound Is Sinking - 1982'', ''Maybe I'm Amazed - 1970'' en nog 40 nummers. John Lennon heeft ''Imagine - 1971'', ''Happy Xmas - 1972'' en nog 148 nummers gemaakt. Ringo Starr heeft ''Early 1970'', ''Photograph - 1973'' en 20 nummers gemaakt. George Harrison heeft ''My Sweet Lord'', ''All Those Years Ago - 1981'', ''Run of the Mill - 1970'' en nog 100 nummers gemaakt. Kortom: ze hebben zelf én als band veel bereikt, de briljante nummers, de vele spullen tot de fans. Na The Beatles was het de beurt aan de man die de 'koning van Rock and Roll'' wordt genoemd en een van de iconen van de twintigste eeuw, dat is natuurlijk Elvis Presley! Elvis werd in de jaren '30 geboren in Mississippi en volgde onderwijs aan de East Tupelo Consolidated, waar zijn onderwijzers hem beschouwden als gemiddeld. Hij werd aangemoedigd om mee te doen aan een zangwedstrijd. Gedurende zijn jaren liet hij zijn bakkebaarden groeien en zijn haar met gel en haarolie. Vanaf de jaren '50 groeiden hij door veel nummers te maken: Jailhouse Rock, Blue Suede Shoes, Return to Sender, Hound Dog en nog meer 50 nummers. Die nummers zijn wereldberoemd geworden, niet alleen door zijn houding, maar ook door zijn stem en de fans die hij laat genieten. Ook bij Elvis was er een gelegenheid om ermee op de foto te gaan, een bijzonder moment! Naast The Beatles en Elvis was er ook een verzamelplek voor stripboekenfans van allerlei genres en ook boten die destijds in de jaren '60 de radio produceerden. Prachtige schepen van toen! De helden van de televisie en stripboeken ontbraken er ook niet aan. Door naar het monument dichtbij het station: de watertoren. De Watertoren is ontworpen door de architecten J.C. Franken en A. Holmberg-de Beckfelt en werd in 1900 gebouwd. De watertoren heeft een hoogte van 31,40 meter en had een waterreservoir van 800m. Het water werd omhoog gepompt vanuit de duinen bij Bergen. Deze watervoorraad zorgde voor een constante druk op het waterleidingnet en was een buffervoorraad bij calamiteiten. De Alkmaarse watertoren is niet meer operationeel, maar is in 2002 de huisvesting geworden van een architectenbureau. Tegenwoordig staat de watertoren als gemeentelijk monument. Het was een mooie dag in Alkmaar, veel gezien en gelezen, met veel prachtige monumenten en museums. Het Kaasmuseum en The Beatles museum zijn schitterende museums voor bezoekers met plezier!

De afgelopen weken waren bijzonder, een groot deel van de maand hadden we zon met afwisselende wolken in de lucht. De bomen kleurden geel, maar de bladeren vielen van de bomen. De foto's laten zien hoe mooi het weer kan zijn om te fotograferen, van een zonnige week, met grijze bewolking en mist. 

Het heeft een tijd geduurd, maar de drie monumenten zijn gerestaureerd! In de weken werden de monumenten gemetseld- en geschilderd. De natuursteen en de wijzerplaten van de Zuiderkerk zijn geschilderd. De wijzers zijn overdag en 's avonds goed te zien door de stad. De toren van de Westerkerk, met de beroemde eeuwenoude Librije en de 'leien' daken, en de Koepoort met het beeld werden in de steigers gezet. De monumenten zien er prachtig uit!  

Het jaaroverzicht:

Op 26 februari zijn mijn ouders en ik afgereisd naar de stad van het standbeeld van Jan Pieterszoon Coen, de Hoofdtoren, de Waag, de grote kerk en het museum van de twintigste eeuw. We besloten om weer het museum van de twintigste eeuw te bezoeken. Er was die dag een expositie over LEGO. Er was een verhaal over de geschiedenis van LEGO.Het verhaal vertelde over een timmerman, Ole Kirk Christiansen, was woonachtig in Billund, Denemarken. In de eerste jaren, 1916, kocht Christiansen een houtbewerkingswinkel in Billund, die bestond al sinds 1895, waar hij geld verdiende met het bouwen van huizen en meubels in de omgeving, met hulp van een groepje leerlingen. In 1924 brandde zijn winkel af, daardoor was de mogelijkheid om een grotere werkplaats te bouwen. In 1932 maakte de winkel houten poppen, spaarpotten, auto's en vrachtwagens. Hij kreeg een bescheiden succes, maar gezinnen waren in die tijd behoorlijk arm en daardoor was het te duur om zulk speelgoed te kopen. Zijn zoon Godtfred ging in die tijd voor hem werken. In 1934, twee jaar later, kreeg het bedrijf de naam ''LEGO'' - ''LEg GOdt''. Een van de eerste stukken speelgoed dat werd gemaakt was een vrachtwagen, die kon in elkaar worden gezet. Enkele voorbeelden van plastic bouwsteentjes werden gemaakt door het bedrijf ''Kiddicraft'', dit werd ontworpen door een Brit genaamd Hilary Harry Fisher Page. In 1949 maakte LEGO bouwstenen die ''Automatic Binding Bricks'' werden genoemd. De Legostenen werden gemaakt van een kunststof ''celluloseacetaat''. De stenen konden op elkaar geplaatst worden, aan de bovenkant van de stenen zaten nopjes en de onderkant was zacht waardoor ze gemakkelijk verbonden konden worden. In 1953, drie jaar later, kregen de Legostenen een naam: Lego Mursten. In die tijd werd plastic in de speelgoedindustrie nog niet gewaardeerd. Leveringen van Lego werden geannuleerd of teruggestuurd, waardoor de verkoopcijfers slecht waren. Christiansen ging met moed door, ondanks dat het speelgoed kritiek kreeg. In 1954 werd zijn zoon Godtfred directeur junior managing van de LEGO Group. Na 1958 werd de bouwsteen beter gemaakt die nog steeds wordt gebruikt. In datzelfde jaar overleed Ole Kirk Christiansen en zijn zoon Godtfred zorgde voor het bedrijf. Eind jaren 50 kwam de afdeling Futura, een kleine groep medewerkers die verantwoordelijk was voor het bedenken van betere sets. In 1960 werd de LEGO-fabriek weer geteisterd door een brand, waardoor er van de grote voorraad houten speelgoed niets overbleef. Vanaf 1960 en 1970 maakte het bedrijf LEGO een groot aantal automerken miniaturen in de schaal 1:60. In 1961 en 1962 werden de eerste Legowielen gemaakt, waardoor de mogelijkheid bestond om auto's, vrachtwagens, bussen en andere voertuigen van Legostenen te maken. In 1963 kreeg de Legosteen de kunststof ''acrylonnitril-butadieen-styreen'', oftewel ABS-plastic, dat tot op heden wordt gebruikt. In 1964, een jaar later, werden voor het eerst instructieboekjes bij de Legosets gevoegd. Een van de succesvolste Legoseries van de LEGO Group, het LEGO Treinsysteem, werd in 1966 voor het eerst uitgebracht. De sets bevatten een 4,5-voltmotor en rails; twee jaar later werd de 12-voltmotor gemaakt. Op 7 juni 1968, historische dag voor LEGO, werd het eerste Legoland Park geopend in Billund. Dit themapark toont grote modellen van miniatuursteden die waren gemaakt van Legostenen. Het park is 12.000 m² groot en trok in het eerste jaar al 625.000 bezoekers. Gedurende de jaren werden minifiguurtjes gemaakt en de zoon van Godtfred, Kjeld, nam deel aan het bestuur van het bedrijf en Lego werd populair. Eind jaren 90 kreeg de (spel)computer populariteit. De LEGO Group maakte daardoor computerspellen en kleding. In 1999 kreeg de LEGO Group het recht om series als Star Wars en Harry Potter te maken in een computerspel. Niet alleen Star Wars en Harry Potter, de LEGO Group maakte ook Spiderman (LEGO Batman 2: DC, LEGO Marvel Super Heroes en LEGO Marvel's Avengers), Batman, Indiana Jones, Pirates of the Carribean, Lord of the Rings, Lego City Undercover en nog veel videospellen! Lego kreeg het jarenlang zwaar, het bedrijf besloot betere sets te maken met kleinere elementen. Het bouwen kreeg populariteit. LEGO heeft twee keer de prijs ''speelgoed van de eeuw'' gewonnen. Er zijn drie LEGO films gemaakt: De Lego Film, de LEGO Film 2 en The Lego Batman Movie. De Lego-expositie had veel om te zien: van Lucky Luke, LEGO City en miniaturen. Wat blijft Lego ontzettend prachtig om te zien! 

De afgelopen 4 weken kreeg Enkhuizen weer te maken met een renovatie, dit keer betrof het de damwanden bij de bruggen in de wijk Kadijken. Na controle bleek dat twee bruggen niet goed waren, de damwanden waren door weerinvloeden zodanig verzwakt dat er gevaar op instorting ontstond. Om de houten damwanden te versterken werden er vorig jaar zandzakken geplaatst om instorting te voorkomen. De zandzakken en reling werden weggehaald. Er werd een kunststof damwand aangebracht, dat zorgt voor beter kwaliteit. De reling en stenen konden worden geplaatst. De bruggen zagen er goed uit. Hulde aan de hardewerkers voor het prachtig resultaat voor de wijk! 

Op 2 april kreeg Enkhuizen weer bezoek, dit keer was het een bijzonder schip: de Halve Maen. Het schip, gebouwd ergens in 1606,  was van de VOC en diende als snel vrachtschip voor graan. Het schip had destijds Henry Hudson aan boord waarmee handel was in Amerika. Henry Hudson was een Engelse zeevaarder. Hudson maakte vier reizen op zoek naar de Noordoostelijke en Noordwestelijke Doorvaart, waarvan vooral de laatste twee bekend zijn geworden. Het schip heeft de afgelopen jaren in de haven van Volendam en Hoorn gelegen. In 2016 en 2018 was het schip ook al op bezoek in Enkhuizen. Het schip ziet er prachtig uit! 

Op 10 mei zijn mijn moeder en ik afgereisd naar Kijkduin. Kijkduin ligt in de duinen en aan het strand. Er is een boulevard met een winkelcentrum. Kijkduin is de kleinste van de twee Haagse badplaatsen. Bij Kijkduin zijn meerdere duinovergangen naar het Haagse Zuiderstrand. Er werden eind van de 19e eeuw op Kijkduin, zeven kilometer van het centrum van Den Haag, enkele hotels gebouwd. Kijkduin was rond 1900 niet veel kleiner dan Scheveningen. Kijkduin maakte van 1811 tot 1923 deel uit van de gemeente Loosduinen. Sindsdien is het onderdeel van de gemeente Den Haag. De eerste nieuwe woonhuizen in Kijkduin, moderne villa's, werden ontworpen door de heren Jan Duiker en Bernard Bijvoet. In de laatste decennia van de 20e eeuw nam de recreatieve functie van Kijkduin toe. Kijkduin bevat een boulevard met winkels en horeca. Deze boulevard is op de top van het duin. We huurden fietsen en gingen Kijkduin en Scheveningen verkennen. We kwamen geiten tegen en ik stopte om een kijkje te nemen bij een uitzichtpunt genaamd 'De Vulkaan', een 33 meter hoge duin. Een prachtig uitzicht over het strand en Kijkduin. Ook was er bij het uitzichtpunt een verborgen gangenstelsel, een deel van het complex 'Wiederstands Nest 67', van 130 meter lang met twee manschappenbunkers, een geschutsbunker, een waterbergplaats en een waarnemingspost, dat werd gebruikt voor de oorlog. Het museum, met de bunker, wordt gerund door vrijwilligers. Verderop was er een Jutterskeet, een museum, met voorwerpen wat op het strand werd gevonden. De Strandjutter Jan 'Ome Jan' van der Veer heeft zijn Jutterskeet zelfgemaakt met voorwerpen. Het is mogelijk om op zoek te gaan naar schatten met een metaaldetector. We fietsten door de duinen naar Scheveningen, een route van 10 kilometer. Het was een mooie route langs een natuurgebied, zandbergen en de zee. Na een half uur arriveerden we dichtbij Scheveningen. We zagen een standbeeld van een vrouw, dat bleek een Scheveningse vissersvrouw in klederdracht te zijn. Het standbeeld is vervaardigd door de beeldhouwer en edelsmid Gerard Bakker en het standbeeld werd onthuld door de toenmalige koningin Beatrix. Op de voorkant van het standbeeld stond een tekst: ''Voor allen die uitvoeren en niet terugkeerden''. Op de achterkant van het standbeeld stond een gedicht: ''De zee, die steeds weer nam, zal eenmaal wedergeven, allen die zijn gebleven, aan hem die eerst ontkwam, de heer van wind en water, aan Christus Triomfator'', een bijzonder gedicht voor een standbeeld. We kwamen een groen gele Haagse stadsfiets tegen, prachtig om dat te zien! We liepen over de iconische boulevard in Scheveningen. De naam 'Scheveningnen' was voor het eerst in een register dat is opgesteld omstreeks 1284. Er werd gesproken over een gebied dat wordt omschreven als 'terram de Sceveninghe' (land van Scheveningen). Het huidige Scheveningen wordt voor het eerst genoemd in een acte van 1357 waarin dorpsbewoners middels een officieel document verzoeken om een gunst. Het dorp is in de geschiedenis vele malen door stormvloeden geteisterd. De badcultuur in Scheveningen begon toen de heer Cats in 1818 deze Scheveningseweg een buitenverblijf ging aanleggen met de naam 'Zorgvliet'. Een klein houten gebouwtje met een wachtkamer en vier badkamertjes met uitzicht op zee. In 1820, twee jaar later, verving hij het door een stenen gebouw. Van 1907 tot 1953 was Station Scheveningen in bedrijf als eindpunt van de Hofpleinlijn. Vanaf het midden van de 19e eeuw werden bredere wegen als de Badhuisweg en de Nieuwe parklaan vanaf Den Haag naar Scheveningen ontwikkeld. De boulevard was herkenbaar door het computerspelletje 'A2 Racer 4', een oer-Hollands nostalgisch racespelletje van het jaar 2000. In het spelletje waren de duinen, de boulevard en de pier, het Kurhaus en de vuurtoren te zien! We zagen een groot gebouw, dat was het Kurhaus. In 1818 stichtte Jacob Pronk een houten paviljoen met een badhuis, de opening was op 15 juli van dat jaar. In 1828, tien jaar later, kwam er - op initiatief - van de burgemeester een veel groter 'Stedelijk badhuis' in classicistische stijl, genaamd Grand Hôtel des Bains. Het Stedelijk Badhuis was zo succesvol dat in 1856 werd besloten het badhuis uit te breiden. In de periode van 1884 tot 1885 werd op dezelfde plek het Kurhaus gebouwd. Na een felle brand werd het tussen 1886 en 1897 herbouwd. Het is ontworpen door twee Duitse architecten Johann Friedrich Henkenhaf en Friedrich Ebert. Van 1858 - 1882 was François Gerard Abraham Gevers Deynoot burgemeester van Den Haag. Het plein van het kurhaus werd in 1891 naar hem vernoemd. In de jaren 60 werden vakanties in het buitenland steeds populairder, waardoor de toeristen wegbleven uit het Kurhaus. Doordat het gebouw rond de jaren 70 zo in verval was geraakt, dreigde afbraak. De Haagse bevolking protesteerde hier fel tegen, waarna in 1972 werd besloten tot restauratie en verbouwing. De verbouwing hield wel in dat de twee vleugels van het complex geheel gesloopt en daarna herbouwd moesten worden. In 1974, twee jaar later, werd het een Rijksmonument. De sloop van de zijvleugels vond plaats in 1975. Na de verbouwing werd het Kurhaus op 8 mei 1979 heropend in aanwezigheid van prinses Beatrix. In het hotel heeft een groot aantal beroemdheden gelogeerd: kroonprins Harald van Noorwegen, Winston Churchill, Michail Gorbatsjov, Joan Crawford, Audrey Hepburn en Bonjovi. Tijdens een symfonieconcert op 7 augustus 1893 waren koning Albert van Saksen, groothertog Karel Alexander van Saksen-Weimar-Eisenach, prinses Maria Josepha van Saksen, prinses Irene van Pruisen, erfgroothertog Frederik van Baden met zijn echtgenote prinses Hilda van Luxemberg en hun neef prins Max van Baden, erfprins Frederik II van Anhalt en diens vrouw prinses Marie van Baden, de Hongaarse grootmaarschalk graaf Tassilo Festetics en diens echtgenote lady Mary Victoria Douglas-Hamilton. Het eerste optreden van de Britse Rockband The Rolling Stones in Nederland vond ook plaats in de Kurhauszaal, op 8 augustus 1964.Toen wandelden we over de beroemde pier. De Scheveningse pier is een pier in de Noordzee bij Scheveningen. De eerste pier, het Wandelhoofd Koningin Wilhelmina, werd door architect W.B. van Liefland en constructeur W. Whyhowski in opdracht van Maatschappij Zeebad Scheveningen (M.Z.S.) ontworpen en door prins Hendrik op 6 mei 1901 geopend. De eerste pier had een lengte van 372 meter en een breedte van 8 meter. De huidige pier, gebouwd in 1959, is gebouwd door een bouwcombinatie van VAB (Verenigde Aannemings Bedrijven) en HBM (Hollandsche Beton Maatschappij). Op vrijdag 19 mei 1961, een koude dag, werd de pier geopend door prins Bernhard, vergezeld werd door Adama Zijlstra en president-commissaris Jaap van Till. De uitkijktoren werd geopend op 19 april 1962. De pier bestond uit een 12 meter brede wandelpromenade die door een 8 meter breed open, en een vier meter breed overkapt deel werd verdeeld. Op de promenade en de eilanden waren verschillende attracties, souvenir- en andere winkels gevestigd. De huidige pier was met 12.000 vierkante meter tweemaal zo groot als de oude. De toegangsprijs, des tijds, bedroeg 0,50 gulden voor toegang. Al na twee dagen kon de honderdduizendste bezoeker worden geteld en op 23 september 1961 de miljoenste (!). Het was geweldig om op de beroemde pier te staan met uitzicht over het strand, de zee, en de boulevard! We zagen ook de vuurtoren. De vuurtoren van Scheveningen is ontworpen door Quirinus Harder en werd in 1875 geopend. De rode twaalfzijdige gietijzeren toren is 30 meter hoog. De toren staat geregistreerd als rijksmonument en bestaat uit 8 verdiepingen en een trap met 159 treden. Dat was een prachtige vuurtoren! Het was een bijzonder avontuur met moeder in Kijkduin en Scheveningen. De duinen, de boulevard met het Kurhaus en de pier. Een aanrader om te bezichtigen! 

Op 3 juni was er Jazz Festival in de binnenstad. Op ieder gedeelte van de binnenstad werd muziek gemaakt, Jazz en Blues. Hoe Jazz ontstond, dat begon eind 1800, rond 1900, in New Orleans toen muzikanten in kroegen en bordelen gebruik maakten van muzikale elementen uit de Europese klassieke muziek en voegden deze toe. In dat jaartal werd een goedwerkende combinatie van instrumenten gevonden om blues en ragtime (Honky Tonks) te spelen; dat waren instrumenten die gemakkelijk beschikbaar waren vanuit de fanfare en voldoende geluid voortbrachten zoals saxofoon - dat werd vanaf 1840 ontwikkeld door de Belgische bouwer van muziekinstrumenten Adolphe Sax (1814 - 1894), trompet - dat bestond al 2000 jaar, trombone, klarinet - dat werd waarschijnlijk rond 1690 uitgevonden door Johann Christoph Denner (1655 - 1707) en de Tuba, dat instrument werd in de jaren dertig ontwikkeld door Wilhelm Wieprecht (1802 - 1872) en J.G. Moritz.

Op 15 juli was er een concert bij de Zuiderhavendijk. Vanaf half 8 's avonds kon je naar de verschillende muziek luisteren, zittend op een bankje of stoel met een versnapering. De klassieke muziek bevatten: Johann Sebastian Bach (1685 - 1750) - een Duits componist van barokmuziek, organist, klavecinist, violist en dirigent, en Ragazze (Viool en cello). Het concert wordt elk jaar georganiseerd, een concert met klassieke muziek. Het bestaat sinds 2006 als een van de onderdelen van het 650 jaar bestaan van de stad. De stad heeft in 1356, zes eeuwen geleden, stadsrechten gekregen van graaf Willem V (1330 - 1389)! 

Op 1 augustus zijn mijn ouders en ik afgereisd naar het zuiden, dit keer was dat dichtbij Zaltbommel. Op de snelweg langs de dorpen en via Amsterdam naar Utrecht, enkele kilometers later arriveerden we in het zuiden. Nadat de bagage werd geplaatst verkenden we de omgeving. Bij de rivier de Afgedamde Maas - de rivier betreft een lengte van 19 kilometer: de Afgedamde Maas tussen Slijkwell en Bern en eindigt bij Woudrichem bij de plek waar de Waal stroomt in de Boven-Merwede. Het uitzicht was prachtig om te zien, de Afgedamde Maas met de verschillende schepen, een oer-Hollandse molen en huizen. De omgeving leek veel op Limburg, België en Duitsland. 'S avonds trof ik bij een restaurant een historische grensmonument aan, dat was een monument voor de grens tussen Well/Ammerzoden en Nederhemert. Dat monument dateert uit 1750 tot 1775. Om verdere schade, door het verkeer en de dijkverzwaring, te voorkomen werd er een stalen bescherming geplaatst. De volgende dag bezochten we een bos. Het bos bestond uit komgronden (rivier- of zeeklei). Vroeger was dit gebied behoorlijk vochtig. Het werd gebruikt voor griendcultuur of hooiland. In het bos tref je verschillende bloemen, slootjes, meertje en paddenstoelen. Het bos leek op het Streekbos, ten westen van onze stad. Nadat we het bos verkend hadden bezochten we de stad Zaltbommel. Zaltbommel heette eerst de stad Bommel, in 850 werd de stad Bomela of Bomelo genoemd. In 1927 krijgt de stad de naam 'Salt' of 'Saut', doordat het belangrijk was door de handel in zout. Zout werd per schip vervoerd en waarschijnlijk in Zaltbommel verhandeld. De stad is meer dan duizend jaar oud. De eerste vermelding van de stad stamt uit het jaar 850. In de 13e eeuw werd Zaltbommel een belangrijke handelsstad. Op 13 december 1315 kreeg de stad dezelfde stadsrechten als Zutphen door graaf Reinald I (1255 - 1326). In de 13e eeuw hadden Zaltbommel en de landen van de Bommeler- en Tielerwaard landrechten verkregen. De originele oorkonde is niet bewaard gebleven. Een jaar nadat Zaltbommel stadsrechten verkreeg, werd op 19 oktober 1316 door dezelfde graaf een betere oorkonde uitgevaardigd. In de loop der jaren zijn er vele gebeurtenissen geweest in Zaltbommel en in 1869 kreeg Zaltbommel het spoorwegnet. We wandelden door het centrum en het leek op een plaats in Duitsland, wat een prachtige stad! Het stadhuis (gebouw tussen 1760 en 1763 naar ontwerp van Anthony Viervant) heeft een classicistische stijl en heeft souterrain, een etage, verdieping en bekroond door een schilddak waarop aan de voorzijde een houten klokketorentje te zien is. Door het centrum kwamen we verschillende gebouwen tegen. Een gebouw met een gouden kleur en een persoon in een regenton. In een steegje troffen we een woning aan met eeuwenoude tegels, een van de oudste tegels! In het steegje was een gebouw van het jaar 1658. Verderop was een poort, dat was De Waterpoort. De Waterpoort is een stadspoort en de enige stadspoort van Zaltbommel. In 14e eeuw werd de Waterpoort gebouwd en in 1942/1943 gerestaureerd. De stadspoort is een Rijksmonument. Daarna hadden we bezichtiging bij een gemaal 'Dijkgraaf H.C. De Jongh' - bij de Maasdijk tussen Aalst en Poederoijen. Gebouwd in 1935 als vervanging voor het toenmalige gemaal, dat bestond uit een complex gebouwen: een kolenschuur, een gemaal uit 1881, een oud gemaal uit 1854 en een werkplaats met opslagruimte. Het gemaal is gebouwd in een stijl beïnvloed door het baksteenexpressionisme. Het gemaal is in 1998 gerestaureerd. Een kasteel - Kasteel Ammersoyen bevindt zich bij Ammerzoden, een dorp ten zuiden van Zaltbommel, en werd gebouwd in 1300 bij de rivier de Maas. Het is een van de best bewaarde middeleeuwse waterburchten van het land. De opzet van Van Herlaer is behouden, ondanks verbouwingen in de 17e eeuw. Het kasteel heeft een gracht. In 1876 werd Ammersoyen het tweede clarissenklooster. In 1944/1945 kreeg het kasteel zware oorlogsschade. In 1957 nam de Stichting Vrienden der Geldersche Kasteelen het kasteel over. Twee jaar later ging de restauratie van start, die zestien jaar duurde. Bij de restauratie werden muurtrappen, maar ook lampnissen, schouwen, balkgaten, schietsleuven, een waterput en muur-wc's. In de jaren 90 was een deel van het kasteel in gebruik als gemeentehuis. Tegenwoordig kan het publiek het kasteel bezichtigen. Vervolgens ben ik de volgende dag een stukje met de fiets gegaan. Eerst met een pontje over de Afgedamde Maas. Het pontje wordt onderhouden voor verkeer tussen Aalst, een dorp in Gelderland en Veen, een dorp in Noord-Brabant. In de loop der jaren waren er incidenten bij Aalst/Veen: in December 1882 was er pech met een roeibootje en een stoomboot. De veerman en passagiers konden gered worden door de bemanning van de stoomboot. In 1902 kreeg het bootje moeilijkheden door een ander stoomboot, de veerman wilde twee meisjes vervoeren. De veerman en één meisje overleefden de moeilijkheden, behalve het andere meisje. In de jaren 60 nam de gemeente Brakel de pont over, daardoor kan de pont varen. Het pontje heeft geen touw om te varen, maar een staalkabel en elektriciteit. Dat was briljant om te zien. Inmiddels was ik aangekomen in Veen, Brabant, de provincie van de Bossche Bol! Veen is een dorp in Brabant. De oudste vermelding van Veen dateert uit het jaar 1108. Op 26 juni was Gerardus de vene in Aalburg aanwezig bij een plechtige bijeenkomst van de Bisschop van Utrecht. Gerardus was waarschijnlijk de burgemeester van Veen. Veen werd tussen 1000 en 1421 ook vermeld op een kaart van de Groote Waard uit 1200. In het dorp Veen was een molen en een kerktoren te zien. De molen heet ''de Hoop'', de molen is in 1838 gebouwd in opdracht van Willem en Reinier Ambrosius, als vervanger van een 16e eeuwse houten molen en werd gebouwd door molenmaker T.C. Snels uit Waalwijk en metselaar J. Verkuijl uit Veen, voor destijds een bedrag van achtduizend gulden! De molen draait vrijwillig en maalt op professionele manier graan. De molen is een Rijksmonument. Ik fietste verder en trof een ooievaarsnest aan. De ooievaar, net als de Reiger, blijft steun voor Den Haag en dat was prachtig om te zien! In het dorp was een kerktoren. De hervormde kerk stamt uit de middeleeuwen. In het jaar 1100 werd een aan Sint-Paulus gewijd romaans 'kerkje' in turfsteen gebouwd. In 1300 werd een priesterkoor toegevoegd. In de 15e eeuw, twee eeuwen later, kreeg de kerk een betere kap, met een houten tongewelf in het koor en een vlakke zoldering in het schip. Helaas werd de kerk, tijdens de Gelderse Oorlogen (1502 - 1543), verwoest, maar wel weer hersteld. In 1963 werd de kerk gerestaureerd. In 1842 werd een gebouwd orgel in de kerk geplaatst. De gebouwd orgel werd in 1962 verplaatst naar de westzijde van de kerk. In het jaar 2000 werd er een betere instrument gebouwd en geplaatst door de orgelbouwers Pels & Van Leeuwen. De kerk is een Rijksmonument. Inmiddels was ik weer in Gelderland bij de Maasdijk bij een kerk. De gereformeerde kerk is een voormalig kerkgebouw. Het kerkgebouw werd in 1887 in gebruik genomen als gereformeerde kerk. Het gebouw van de kerk werd verkocht  en is een Rijksmonument. In het dorp was nog een hervormde kerk. De Sint-Antoniuskerk is de protestantse kerk. De kerk is in de 15e eeuw gebouwd als Rooms-katholiek kerkgebouw, gewijd aan Onze-Lieve-Vrouw en Sint-Antonius. In 1922 werd de zuidelijke muur van het schip vernieuwd. De toren is rond de 12e eeuw gebouwd. 'S avonds was de zonsondergang te zien bij de heide en de rivier. Schitterend! En nog een kasteel, dat was kasteel Loevestein, dat was ten westen van het dorp Brakel - Het kasteel en fort werd gebouwd rond 1358 door Ridder Dirc Loef van Horne. Het werd eerst gebruikt als rovershuis, vervolgens werd het een verdedigingswerk van heer van Holland. In de 16e eeuw was het kasteel een staatsgevangenis. Hugo de Groot (1583 - 1645) en Rombout Hogerbeets (1561 - 1625) waren gevangenen van het kasteel. Ze werden veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf. Ook negen predikanten, zes regenten: Jacob de Witt, Jan de Waal, Albert De Ruil, Jan Duist van Voorhout, Nanning Keizer en Nicolaas Stelligerwerf, een Engelse admiraal, een burgemeester van Dordrecht en een Fransman werden opgesloten in het kasteel. Bij de reis naar het kasteel liepen er paarden op de weg, een bijzonder tafereel in een afgelegen gebied. Bij het Munnikenland zijn Koninks (paarden) en Rode Geuzen (rund). Het kasteel diende als onderdeel van de Oude (1672 - 1815) en de Nieuwe Hollandse Waterlinie (1870 - 1945). In 1951, na de Nieuwe Hollandse Waterlinie, werd het kasteel in militaire functie opgeheven. Van 1925 tot 1986 werd het kasteel gerestaureerd, tegenwoordig is het voor het publiek een rijksmuseum en is een Rijksmonument. Bij de ingang van het kasteel was een bord te zien waarbij er verteld werd over de vesting, een toepasselijke tekst: ''1001 bommen & granaten'', refererend naar de Belgische stripheld kapitein Haddock van Kuifje en Bobbie  ''1000 bommen en granaten!'', wat blijven ze briljant om te lezen! Na het kasteel te hebben bezocht besloten we weer de stad te bezoeken. De stad kent klassieker genaamd Jip en Janneke, hondje Takkie en katje Siepie. Jip en Janneke werd bedacht door Annie M.G. Schmidt (1911 - 1995), bekend door: in Holland staat een huis, Ja Zuster, nee zuster, Abeltje, Minoes, Pluk van de Petteflet en Floddertje. De tekenares is Fiep Westendorp (1916 - 2004). Bij de Waalkade, een uitzicht over de Waal en de Martinus Nijhoffbrug - een kabelbrug over de rivier de Waal dichtbij de A2. In 1992 werd de brug gebouwd en in 1996 geopend door minister Jorritsma van Verkeer en Waterstaat. De brug is vernoemd naar de dichter Martinus Nijhoff (1894 - 1953). De lengte van de brug betreft 990 m en 33,84 breedte. De bouwkosten betrof 90 miljoen gulden, staat een beeldje van Jip en Janneke met hondje Takkie. In 1992 lieten Fiep Westendorp en Annie M.G. Schmidt dit beeld zien. Het beeld is gemaakt door kunstenaar Ton Koops. Wat was het toch bijzonder om het zuiden gezien te hebben. Zaltbommel en omgeving waren prachtig om te zien. Het bos, de kerken, de molen, de natuur, het pontje, de weilanden, de dorpen en de stad! 

Op 9 september kreeg de stad zijn muziekkoor op bezoek, het was 'Sjappetouwtjes'. Ten tijde van monumentendag kon het publiek verschillende monumenten bezichtigen, een goed moment voor het koor om te zingen. De Sjappetouwtjes, een 'shanty'- en seasongkoor, dat de Enkhuizer verhalen vertelt over visserij en zeemanskunst. Ze bestaan sinds 1999. De liedjes die ze zingen zijn Nederlands- en Engelstalig over de zee, de zeeman, het zeeschip, de VOC (Verenigd Oost-Indische Compagnie), over het vissen op de Zuiderzee en het varen door de VOC naar Oost-Indië. De heren van het koor zingen wekelijks op dinsdagavond in de wachtruimte van het station.

Op 14 oktober ben ik afgereisd naar de drukste stad van het land, dat is Amsterdam! Om 11:09 vertrok de trein, de trein was een sprinter. Er waren werkzaamheden bij het spoor. De mogelijkheden waren om van de trein naar een busje te gaan langs verschillende dorpen naar Amsterdam of een intercity nemen vanaf de stad met de Waag, de kaasmarkt en The Beatles museum, Alkmaar. Het werd de trein vanaf Alkmaar. Na enige tijd arriveerde de trein, de Intercity - (Zie blogs), bij het perron. De trein was vol. Daardoor moesten de reizigers bij de deuren wachten totdat we arriveerden op station Amsterdam Centraal. Bij station Amsterdam Centraal wilde ik de locaties zien die ik wilde bezichtigen waardoor ik besloot om een fiets te halen. Amsterdam was ongekend druk, Alkmaar was rustiger! Overal waren mensen. Het station zag er prachtig uit - dat leek op de Big Ben in Londen, een klokkentoren van de Palace of Westminster. De heer Johan Thorbecke (1798 - 1872) - destijds een staatsman - vroeg de Amsterdamse gemeenteraad om een Centraal Station. De locaties waren: bij de rivier het IJ (huidig) en een in de buurt van het Leidseplein. Thorbecke wilde het station bij het IJ, de Amsterdamse gemeenteraad niet, maar het werd bij het IJ. Het station werd gebouwd tussen 1881 en 1889 en dat was een ontwerp van Pierre Cuypers (1827 - 1921), Dolf van Gendt (1835 - 1901) en L.J. Eijmer. Het station krijgt dagelijks ruim 160.000 reizigers, een van de drukste stations van het land. Het drukste station is Utrecht Centraal met 57 miljoen reizigers (!). De locatie die ik wilde zien was enkele meter bij het station: Victoria Hotel, het hotel is beroemd door de Hollandse klassieker 'Amsterdamned', een film van Dick Maas van 1988. De film bevat locaties van Amsterdam. Dat was behoorlijk bijzonder om te zien! Vervolgens was de locatie een kerk, een voormalige lutherse kerk. De Lutherse kerk, of een ronde kerk, werd gebouwd in 1668 - 1671 als betere Lutherse kerk nadat de vorige Lutherse kerk te klein was. De architect was Adriaan Dortsman. Er waren twee branden bij de kerk - in 1822 en in 1984. Door die branden moesten de koepel, het interieur en het dak hersteld worden. In 1994, tien jaar later, werd de koepel hersteld. De Lutherse kerk is een Rijksmonument. En daarna waren de locaties de grachten en de gebouwen bij de grachten. De grachten is van het lied: (''Aan de Amsterdamse Grachten, heb ik heel m'n hart voor altijd verpand''), dat lied is van Pieter Goemans (1925 - 2000), maar Wim Sonneveld (1917 - 1974) - ook beroemd van het lied (''En langs het tuinpad van m'n vader zag ik de hoge bomen staan'') - zorgde dat het lied beroemd werd. De grachten waren prachtig om te zien, de varende boten, de gekleurde bomen en gebouwen, oer-Hollands tafereel! Vervolgens wilde ik de gebouwen bij de grachten zien, een van de gebouwen deed me denken aan de serie 'Baantjer', een politieserie van de jaren '90, dat was in Amsterdam. Baantjer werd geschreven door Appie Baantjer (1923 - 2010), een politieman die schrijver was. Volgend jaar wil ik weer naar Amsterdam, er is nog veel te bezichtigen, voor meer foto's en tekst. 

Op 26 november kreeg het publiek een klein concert bij het Zuiderzeemuseum. Het concert 'Altegaer' bevatte oer-Hollandse, maritieme, middeleeuwse- en Ierse muziek. Het publiek genoot van de klassieke muziek! 

Op 23 december was er een kerstkoor bij de Westerkerk. Het 'Enkhuizer' koor speelde kerstklassiekers: een lied van de film 'Home Alone', geschreven door John Williams, O Holy Night, Merry Christmas and happy new year van John Lennon (The Beatles) en Have yourself a merry little Christmas van Frank Sinatra (1915 - 1998)! Fijne kerst en een goed nieuwjaar gewenst!

Op 4 januari was er lichtjesavond bij de Zuiderhavendijk. Ruim 20 jaar geleden werd lichtjesavond georganiseerd door bewoners en vrijwilligers toen een stadsomroeper evenement bezocht en met andere omroepers sprak. De heer Jans mocht een kijkje nemen bij hun lichtjesavond; de heer Jans was onder indruk en het evenement werd naar onze stad gehaald. De Zuiderhavendijk zag er schitterend uit! Het jaaroverzicht:Januari - Zuiderzeelicht over de Durgerdammer vissers.Februari - Een bijzonder expositie bij een beroemde museum.Maart - De gerenoveerde bruggen bij de wijk Kadijken.April - Een bijzonder vaartuig bij de haven.Mei - Het avontuur bij Kijkduin en Scheveningen.Juni - Het Jazz Festival in Enkhuizen.Juli - Het Zuiderhavendijk concert.Augustus - Het avontuur in het zuiden.September - Het Enkhuizer muziekkoor en het eeuwenoud schip 'De Halve Maen' bij monumentendag.Oktober - Het avontuur bij een drukke stad.November - Klein concert bij Zuiderzeemuseum.December - Het kerstkoor bij de kerk.

Op 10 februari was er carnaval in de binnenstad van Enkhuizen. Carnaval is ontstaan in Italië in de middeleeuwen, tussen de 12e en 16e eeuw, en werd 'Narrenfeesten' gevierd. Het was ook gebruikelijk rond de Middellandse Zee, Egypte en Griekenland, dat waren vergelijkbare feesten. De Romeinen vierden het in de periode van 21 december tot 21 maart. Het Venetiaanse Carnaval, het 'Carnavale', trok met haar optocht en gemaskerd bal ieder jaar veel toeschouwers. In de loop der jaren kwam het feest ook in Spanje, Frankrijk en andere landen, waaronder Nederland. In Nederland wordt het van oorsprong alleen door katholieken gevierd. De oudst bekende datering van de term 'carnaval' in het Nederlands is in het jaar 1673, in het bijschrift Mercurius. In de provincies Brabant, Limburg, Gelderland en in Twente worden er carnaval gevierd. In Brabant worden de plaatsnamen tijdens carnaval gewijzigd: Den Bosch (Oeteldonk), Eindhoven (Lampegat), Tilburg (Kruikenstad), Helmond (Keiestad), Breda (Kielegat), Rosendaal (Tullepetaonestad) en Bergen op Zoom (Krabbengat)! In Limburg wordt carnaval (Vastelaovend) genoemd net als in de Belgische provincies en het Duitse Rijnland, bij de rivier de Rijn. Ook in onze stad kregen we te maken met carnaval, een optocht van voertuigen en verklede mensen. De carnaval ontstond eind jaren 70 door een voetbalvereniging om een carnavalsvereniging op te richten. Op een zaterdag was er een optocht door de stad  met Hollandse klassiekers Pipo de Clown (Cor Witschge 1925 - 1991) - bedacht door Wim Meuldijk (1922 - 2007) en Peppi en Kokkie (Gerard van Essen 1924 - 1997, Herman Kortekaas 1930). In 1984, tien jaar later, werd het clubblad 'Het Hoppertje' gepubliceerd in het Noordhollands Dagblad. Tegenwoordig bestaat de optocht bijna 50 jaar! De optocht was vanaf het Westeinde, langs de beroemde Koepoort tot de binnenstad. Het publiek kon genieten van de optocht en kon foto's maken van het tafereel! 

Op 20 maart was er een wielertocht in Enkhuizen. De wielertocht, een soort Tour de France, genaamd Olympia's Tour, had een lengte van 144 kilometer door verschillende dorpen en steden: Medemblik, Onderdijk, Wervershoof, Andijk, Oosterdijk, Enkhuizen, Stede Broec, Schellinkhout, Westwoud, Zwaagdijk-Oost en Hauwert. Olympia's Tour werd in november 1898 opgericht door een Amsterdamse wielervereniging, de vereniging bracht niet alleen tal van wereldkampioenen voort, maar onderscheidde zich ook al snel als organisator van grote wielerkoersen. In 1909, 11 jaar later, vond de eerste editie plaats, een wedstrijd van drie etappes. Deze wedstrijd werd gewonnen door de heer Kalkman. In 1910 werd een tweede tour georganiseerd naar Maastricht en Groningen. In 1927 volgde de derde editie, dit keer was het een etappe met zestien Duitsers, een Zwitserse kampioen, een Luxemburgse kampioen en veertig Nederlanders op het Rembrandtplein in Amsterdam. In de loop der jaren zijn er meer edities georganiseerd: in 1955 was nog een editie bij het Stadionplein (Amsterdam) voor een rit van 212 (!) kilometer naar Hoogeveen (Drenthe). In Enkhuizen werd een editie georganiseerd. Het was indrukwekkend om al die politiemotoren, onopvallende politievoertuigen en ambulances te zien! 

Op 13 april bestond de compagnieshaven 55 jaar. Een belangrijke haven in Enkhuizen. Er was die dag een evenement met de brandweer en een markt met verschillende producten, een bar voor een versnapering en Flyboarden. Flyboarden is een sport waarbij de sporter door middel van twee krachtige waterstralen boven het water opgewekt kan worden. De sporter staat op een bord waarbij een waterslang gemonteerd is met de waterscooter. De sport is bedacht door een Franse watersporter genaamd Franky Zapata (1978). Bij de haven was er een organisatie 'Sail Wise', een organisatie dat 50 jaar bestond en zich inzet voor mensen met een beperking. In 1974 kreeg een revalidatiearts uit de stad het idee om met zijn cliënt te gaan zeilen. De revalidatiearts besloot te gaan zeilen, op het water en de golven. Daarna sloten meer mensen zich bij aan. In de loop der jaren zijn er drie accommodaties en drie schepen gekocht. Een van de schepen heet 'Beatrix', refererend naar toenmalig koningin Beatrix (1980 - 2013), oudste dochter van Juliana (1909 - 2004). Gefeliciteerd Compagnieshaven en SailWise!

Op 19 april stond mijn foto in een artikel van een tijdschrift, geschreven door bekende Enkhuizer en beste vriend Dave. Het artikel 'Vuurtorens: nautisch erfgoed op het droge' ging over vuurtorens in het land. De oudste vuurtoren staat in Pharos, Alexandrië, Egypte. De bouw van de vuurtoren was in 280 en ontworpen door het Ptolemeïsche koninkrijk van het oude Griekenland. Het duurde ruim twaalf jaar totdat het gebouwd was. Bij de vuurtoren was een Romeinse munt te zien van de Pharos. De vuurtoren in Westkapelle, Walcheren, Zeeland, is gebouwd in 1458 door ontwerpers Penn & Bauduin en J. Valk. De vuurtoren was tijdens een oorlog beschadigd, maar was hersteld door geld van de Staten van Zeeland. De vuurtorens van Terschelling 'de Brandaris' (1594), Enkhuizen 'de Ven' (1700) Hellevoetsluis (1822), Egmond aan Zee 'de vuurtoren J.C.J van Speijk' (1833), Burgh-Haamstede 'de Wester-Schouwen' (1837), Marken 'het Paard van Marken' (1839), Urk (1844), Schiermonnikoog 'de Noordertoren' (1853), Texel 'de Eierland' (1863), Scheveningen 'de vuurtoren dichtbij het Kurhaus en de pier' (1875), Den Helder 'de Lange Jaap' (1877), IJmuiden (1878), Ameland 'Bornrif' (1880), Stavoren (1884), Durgerdam 'Hoek van 't IJ' (1893), Vlieland 'Vuurduin' (1909), Noordwijk (1921), Ouddorp 'het Westhoofd' (1947) zien er bijzonder uit! De vuurtorens zijn ontworpen door architecten Pieter Albertsz. Clock, Quirinus Harder, Leendert Valk, Herman Guillaume Jansen, Adrianus Cornelis van Loo, Otto Jelsma en Gijsbert Friedhoff. Mijn foto in het artikel was bij de vuurtoren op Ameland. Het artikel is te verkrijgen via boekenwinkels onder andere bij  Primera.Bron: Dave Boots

Op 10 juni zijn mijn moeder en ik afgereisd naar Katwijk. Katwijk is een dorp en een van de plekken bij de Noordzee. Katwijk is ontstaan aan de monding van de Oude Rijn, een rivier in de provincies Utrecht en Zuid-Holland. Die rivier is 52 kilometer lang en begint bij Harmelen via Woerden, Nieuwerbrug, Bodegraven, Zwammerdam, Alphen aan den Rijn, Koudekerk aan den Rijn, Hazerswoude-Rijndijk, Zoeterwoude-Rijndijk, Leiderdorp, Leiden, Oegstgeest, Valkenburg, Rijnburg naar Katwijk. De naam 'Katwijk' is van de Germaanse stam de Chatten, en vicus is latijns voor woonplaats. In de Romeinse tijd was Katwijk belangrijk; de Rijn was een noordgrens van het Romeinse Rijk. Het Lugdunum Batavorum wordt vaak gesitueerd bij Leiden. In 1817 kreeg Katwijk bij Koninklijke besluit een gemeentewapen. Het wapen bestaat uit een zilveren schild, met daarop een blauw Andreaskruis. Tijdens de Tweede Wereldoorlog is een deel van de bebouwing in Katwijk aan Zee verwoest. Sinds 2006 zijn de gemeenten Rijnsburg en Valkenburg samengevoegd met Katwijk, dat heet de naam Katwijk.Ik had besloten om de duinen en het strand te verkennen. De duinen 'Coepelduynen' geheten was een duingebied tussen Katwijk en Noordwijk. Bij de duinen waren verschillende bloemen en schapen te zien, het behoorde tot Natura-2000 gebied. De duinen hadden een uitzicht over het strand, een indrukwekkende strand, het leek op het strand van Kijkduin. Moeder en ik hadden door de duinen gefietst waarna we in Noordwijk arriveerden, het was mogelijkheid om foto's te maken van de duinen. Vervolgens had ik zelf met de fiets de omgeving verkend. In Katwijk waren een KNRM-post (een bord met informatie over het ontstaan van de KNRM in Katwijk), een boei, net als in Enkhuizen, een stuwdam (dat deed me denken aan de aflevering van Bassie en Adriaan in Luxemburg waarbij Bassie en Adriaan van de Baron, Handige Harry en B100 via het water konden ontsnappen, dat was een schitterend moment!), een monument voor de verdronken vissers (Het bijzondere monument werd in 2005 gebouwd voor de mensen tussen 1919 en 1969 die verdronken waren bij het vissen), een Andreaskerk - gebouwd in 1461, is vernoemd naar de apostel Andreas, en is gerenoveerd tussen 1923 en 1925. In de loop der jaren zijn er incidenten bij de kerk geweest: in 1571 werd de kerk geplunderd door de watergeuzen, soort piraten, en tijdens het Beleg van Leiden werd het dak en de bovenste deel van de muren van de kerk vernield. De klok van de toren is van 1594. In 1709 werd de kerk uitgebreid. De toren van de kerk werd hersteld na een storm in 1836. De kerk werd in 1890 verkocht voor 6000 gulden. Het orgel is in 1995 gebouwd door J.L. van den Heuvel, een beeld van etende heren, ontworpen door de heer Brouwer (1951 - 2017), het beeld laat de band tussen Katwijk en de visserij zien. De volgende keer meer foto's en tekst van Katwijk! 

Op 27 juli, gisteren, waren er tekenaars en schilders bij de haven. Het evenement 'En Plein Air', een jaarlijks moment waarbij tekenaars en schilders hun ideeën konden schetsen via papier. Het bruggetje, een verbinding met de Oosterhaven, het uitzicht over het water met op de achtergrond de eeuwenoude woningen en het Spui, de buitenhaven met het Accijnshuisje en de sluis met de Drommedaris en de Zuiderkerk. De tekenaars, schilders en het publiek genoten van de kunst van de stad!

Op 31 juli kreeg Enkhuizen weer bezoek, dit keer waren het oer-Hollandse klassieke schepen. De schepen waren van de LVBHB (Landelijke Vereniging tot Behoud van het Historisch Bedrijfsvaartuig). De vereniging werd in 1974 opgericht, het bestaat 50 jaar, en zet zich in om oude bedrijfsvaartuigen te bewaren, het is de grootste behoudsorganisatie voor varend erfgoed in Nederland. Dit land bezit de grootste collectie varend erfgoed ter wereld! Het gaat om schepen, die meer dan 50 jaar Hollands Glorie op de Nederlandse, Duitse- en Belgische rivieren en kanalen hebben gevaren. Dat zijn niet alleen schepen, maar ook veerponten, parlevinkers, werkbootjes en een oude brugponton. De schepen zijn in handen van particulieren, die hun schip vaak letterlijk van de sloop hebben gered. De schepen worden daardoor zonder subsidie in de vaart gehouden. Er werd, een tocht van ruim 1000 kilometer, vanaf Middelburg (Zeeland) via Willemstad (Noord-Brabant), Den Bosch, Maasbracht (Limburg), Nijmegen, Vreeswijk (Utrecht), Rotterdam, Leiden, Amsterdam, Enkhuizen, Leeuwarden, Zoutkamp, Groningen, Assen (Drenthe) en Dronten (Flevoland) naar Hasselt (Overijssel) gevaren. Op de foto's staan de Scheepswerf bij de Drommedaris, een sleepboot genaamd 'Wilhelmina' uit 1916, een sleepboot genaamd 'Atina III' uit 1941, een zeiljacht genaamd 'Gerarda' uit 1903, de slaapkamers, de roefjes, de knooppunt van belangrijke waterwegen, de bakermat van de binnenvaart, de historische scheepswerven, wie het Varend Erfgoed behoudt, het slepen- en duwen, de unieke vloot, de badkamers, de diversen, de kleine vaart, hoe de overheid kan helpen, een uitleg van de LVBHB, het behouden van het Nautisch erfgoed, hoe groen het wonen is aan boord, van visserij naar vrije tijd, de keukens, gered van de sloop, het 50 jaar bestaan van het Bedrijfsvaartuig, de woonkamers, de Beurtveer Enkhuizen-Amsterdam, de Ansjovis vissers, het schip 'Goede Verwachting' uit 1912, en het schip 'Adelaar' uit 1922. Het zag er interessant uit!  

Op 16 september zijn mijn ouders en ik afgereisd naar één van de Waddeneilanden dichtbij Den Helder. Het was het eiland Texel. Texel is een van de Waddeneilanden bij de Noord- en Waddenzee. Het is het grootste eiland van de Waddeneilanden. De naam Texel is van het Germaanse woord 'tehswa', wat ''rechts'' of ''zuidelijk'' betekent. Het is het zuidelijkst gelegen eiland. Men denkt dat tussen 8000 - 4500 jaar voor Christus de eerste inwoners zich op het eiland vestigde. Bij opgravingen vond men vuurstenen werktuigen uit 5000 voor Christus. Vanuit ons Enkhuizen zijn we met de auto naar Den Helder - langs Hoorn, Wognum, Abbekerk, Opperdoes, Middenmeer, Wieringerwerf, Den Oever en Hippolytushoef, gereden, we hadden een tussenstop genomen bij een plaatselijke café genaamd 'De Zingende Wielen' uit 1936, we reden naar de haven van Den Helder en we moesten even wachten tot de veerboot kwam. Dat duurde ongeveer 10 minuten waarna de veerboot aankwam. Het was een grote veerboot, en we mochten de veerboot op. Op de veerboot zaten voertuigen en vrachtwagens, dat was bestemd voor de verschillende winkels op het eiland. Het duurde een half uur totdat we op Texel arriveerden, we kwamen aan bij 't Horntje, een klein haventje. Vanaf de veerboot naar ons vakantieadres duurde ruim een uur. We reden langs verschillende dorpen: Oudeschild, Den Burg, De Waal, Zuid-Eierland en De Cocksdorp. Tijdens het rijden zag ik weilanden met schapen en koeien. We kwamen bij ons vakantieadres en we gingen de spullen neerzetten. 's Avonds ging ik een gedeelte van het vakantieadres bekijken. Ik kwam een bord tegen over de grond van Texel, de Texels 'wadi' is ontwikkeld om regenwater op te vangen en vast te houden. Water infiltreert maar heel langzaam in de bodem van de wadi's zodat de grond niet uitdroogt, wat op het eiland belangrijk is. Het grond rond de wadi droogt niet uit waardoor er allerlei planten kunnen groeien, dat hangt af van de hoeveelheid regen die er gevallen is. Je vindt er verschillende planten zoals zenegroen, knoopkruid en het wilgenroosje. Het wadi wordt, om de wadi goed te laten werken en de planten te laten groeien, twee keer per jaar gemaaid. Dit gebeurt een keer in juni of juli en een keer in augustus of september. De volgende dag huurde ik een fiets en besloot om de noordkant van het eiland te verkennen. Na een half uur zag ik een grote, rood-witte, vuurtoren. Dat wilde ik bewaren voor een ander moment. Ik zag de duinen (Nationaal Park Duinen van Texel, 43 km groot, in het voorjaar van 2002 status van nationaal park) met uitzicht over het strand. Vanaf de duinen ging ik naar het strand, het was kilometers lang en breed! Het leek op het strand van Ameland! Daarna ging ik met de fiets over een paadje, langs de duinen, naar het vakantieadres. 's Avonds ging ik nog een stukje wandelen, op de duinen waren - bij een behoorlijke afstand - de indrukwekkende lucht en de vuurtoren te zien. Wat een prachtig plaatje! De volgende dag wilde ik het strand en de vuurtoren bezichtigen. Het strand was vol met toeristen uit Duitsland en België. Toen zag ik de vuurtoren, een grote vuurtoren. De vuurtoren 'Eierland' werd gebouwd in 1863, en werd gebouwd door architect Quirinus Harder. In de loop der eeuwen zijn voor de kust van Texel vele schepen vergaan. Texel had in het begin van de negentiende eeuw een houten baken. Dit was onvoldoende; tussen 1848 en 1860 vergingen ruim 70 schepen. De vuurtoren is van baksteen en werd gebouwd op een duin van 20 meter hoog! In 1945 beschadigde de vuurtoren, in 1948 werd het hersteld door een betere muur en een betere bovenbouw. De vuurtoren is een rijksmonument sinds 1982 en wordt sinds 2009 beheerd door Stichting Texels Museum. Ik besloot de vuurtoren te bezichtigen, het was een hoge vuurtoren, het bevatte ruim 110 treden. De vuurtoren op Ameland had ongeveer 224 treden. Op een kaartje is te zien dat de vuurtoren 36 meter is, de vuurtoren van Terschelling is 53 meter hoog en de vuurtoren van Den Helder is ruim 60 meter hoog! Bij een tweede kaartje is te zien van de lichtkarakter van de vuurtoren: twee schitteringen in 10 seconden. Bij het derde kaartje is de Atlantikwall (1942 - 1945) te zien. De Atlantikwall was een meer dan 5.000 kilometer lange verdedigingslinie om West-Europa te beschermen. Die muur liep van Noorwegen, Denemarken, Duitsland, Nederland, België tot Zuid-Frankrijk. Die verdedigingslinie bestaat uit kazematten, bunkers, kanonnen en mijnvelden. Bij een kaartje was te zien dat er 72 schepen zijn gezonken. Bij de vuurtoren was een plateau te zien van de bouw van de vuurtoren. Bij een plaatje was de bouw en gebeurtenis beschreven. Op een briefje stond dat de wenteltrap (ruim 110 treden) en de tussenvloer net zo oud zijn als de vuurtoren: ze zijn van 1864. Bij een foto staat een replica van de vuurtoren, de deur, de toren en de mast. Bij een ander brief stond NAP (Normaal Amsterdams Peil), het licht van de vuurtoren bevindt zich op 53 meter! In een vitrine waren twee rieten manden te zien, die werden tot 1973 gebruikt voor bevestiging op boeien in zee. Bij een foto was een lijstje met een gedenksteen, die was zwaar beschadigd door beschietingen tijdens de Tweede Wereldoorlog. In 1945 werd er zwaar gevochten tussen Georgiërs en de Duitse bezetter. In die oorlog vielen vele doden, ook de mensen op Texel. De oude toren was compleet vernield, maar na de oorlog werd de toren gebouwd. Bij een foto was een logboek te zien van de vuurtorenwachter in 1988. Ik ging naar een wachtpost van de vuurtorenwachter, het zag er interessant uit. Bij een filmpje was te zien hoe de vuurtoren 's avonds licht geeft. Het licht brandde tot 1910 op petroleum. In 1927 werd dit vervangen door pharoline. Daarna werd de toren geëlektrificeerd. De vuurtoren bevat drie lampen die in de nacht branden. De post van de vuurtorenwachter had een bureau met apparatuur om de contact met de schepers te behouden. Een computerscherm toonde de locatie van de schepen. Na de oorlog is de vuurtoren dag en nacht bemand. Na ruim 110 treden was ik op de toren, wat een prachtig uitzicht over de duinen en het strand. Je kon Vlieland zien! Een bijzonder moment! Bij de toren waren borden te zien van de locaties: De Cocksdorp (3 kilometer), Oudeschild (18 kilometer), Den Burg (17 kilometer), De Koog (13 kilometer), Slufter (5 kilometer), Noordzee, Engeland (220 kilometer!), Noordpool (4000 kilometer!), Vlieland (2,5 kilometer), Terschelling (30 kilometer), Waddenzee, Harlingen (28 kilometer) en Wieringen (25 kilometer). Bij de vuurtoren waren er kaart van Texel uit 1854 en kleine steentjes te zien van schepen die waren gezonken. Eenmaal beneden bij de vuurtoren nog een foto van de hoogte van de toren. De volgende dag reden mijn ouders en ik naar het dorp De Koog. De Koog is een van de oudste dorpen van Texel. De Koog is ontstaan in de 14e eeuw. Het ondiepe gedeelte verzandde helaas in de 16e eeuw waardoor er vanaf De Koog niet meer gevist kon worden. In 1896 werd in De Koog een badpaviljoen aangelegd. Het dorp is de badplaats van het eiland en trekt jaarlijks vele toeristen. Voordat het een badplaats werd, was De Koog lange tijd een vissersdorp. De vissersbevolking trok weg na een aantal uitzonderlijk zware stormen. Het staat bekend om zijn uitgaansleven bij jongeren op vakantie. We liepen naar het centrum en ik kwam een kerk, gebouwd in 1719 ter vervanging van een in de zee verdwenen middeleeuwse kerk, en een oude huis tegen. De laatste restanten van het dorp van voor 1900. Boven de kerk bevindt zich een klokkenkoepeltje. De kerk heeft een mechanisch torenuurwerk uit de 17e eeuw. De klok stamt uit de 18e eeuw. Sinds 1976 staat de kerk op de monumentenlijst. Het dorp De Koog met de straten leek op Volendam. Na het dorp De Koog gingen we zuidelijker. We gingen naar een Maritiem- en Juttersmuseum, tot 2019 heette het Schipbreuk- en Juttersmuseum. Bij het museum ging het over de reddingsbrigade, scheepsstrandingen, containervaart, de visserij en juttersvondsten. Op het terrein lagen allerlei attributen die op zee of met maritiem te maken hadden, zoals roeren, ankers, een reddingsboot, een oud havenlicht van 't Horntje en het voormalige lichthuis van het Licht van Troost. In het museum lagen verschillende voorwerpen: schepen, boten van de KNRM, een toestel om reddingsboot in zee te zetten. De ouderwetse kleding van de reddingswerkers, een bordje over het wippertoestel, doordat het redden van bemanningsleden op zee in de negentiende eeuw een gevaarlijke operatie was, bedacht men een lijn- en wippertoestel, ook wel vuurpijltoestel genoemd: een apparaat dat ervoor zorgde dat bemanningsleden via een broek bij een katrol gered werden, dat was een schitterende uitvinding! Er waren foto's van geredde mensen op zee, foto's van de wippertruck, in 1962 werd er een lijn- en wippertoestel in de Koog gestationeerd met deze Chevrolet om spullen in te vervoeren. Hiermee zijn tal van reddingen volbracht. In 1999 werd de wippertruck vervangen door een Mercedes en in 2007 kreeg de Koog een vernieuwde voertuig, bij foto's waren nieuwsartikelen over Joan Hodshon, schelpen en andere voorwerpen die in zee zijn gevonden: Wulk, wulkel, roggenei, tepelhoorn, zwaardschede, venusschelp, strandgaper, Rugschild Zeekat, strandschelp, rugschild strandkrab, haaienei en noordkromp. Bij de foto's zijn nog meer voorwerpen te zien, zoals vuursteen, en een handschoen, een 'wist je dat' bord - (De Noordzee was vroeger in de ijstijd een grote steppe, hier liepen prehistorische dieren zoals de mammoet en de wolharige neushoorn), een elbersvlag (De elbersvlag uit circa 1880 van de Texelse familie Plaatsman uit Oosterend) en een apparatuur dat destijds mensen redde. Het museum had een collectie van de TESO. De TESO is een veerdienst van het eiland. In de negentiende eeuw werd het vervoer van de Waddeneilanden sterk verbeterd. Dat had te maken met de beschikbaarheid van schepen, maar ook met de Postwet van 1850, die eisen stelde aan de bereikbaarheid van Nederlandse gemeenten. In 1908 werd de naam van de vereniging Texels Eigen Stoomboot Onderneming. In de loop der jaren kreeg de TESO verschillende schepen, tegenwoordig is dat de Texelstroom. In 1908 kwam TESO's eigen veerboot aan in de haven van Oudeschild. Veel Texelaars hadden zich verzameld om het schip te verwelkomen. In 1923 maakte een eilandbewoner van honderden hele en halve postzegels een collage van De Dageraad. Een oprichtingsovereenkomst van de eigen veerdienst uit 1907. Veel van de 3100 aandeelhouders wonen op Texel.''Wie aan TESO komt, komt aan de Texelaar.'', dat was een argument tegen de plannen van de overheid voor een openbare aanbesteding van de veerverbinding Texel-Den Helder. Het massale protest zorgde ervoor dat de directie werden gehoord en het besluit werd teruggedraaid. Een portret van TESO-oprichter dokter Adriaan Wagemaker, als eerbetoon kreeg de veerboot zijn naam. Het kreeg een plek in de salon van het schip. In het kielzog van dokter Wagemaker ging Texel in 1907 de concurrentiestrijd aan met rederij Alkmaar Packet. Het eerste jaar werd gevaren met een gehuurd schip. Ondertussen liet de veerdienst met de opbrengst van de aandelen een eigen veerboot bouwen. Het kreeg de naam De Dageraad. Op de kade verzamelde zich die dag een menigte van nieuwsgierige Texelaars. Er werd het Welkomstlied gezongen aan De Dageraad. Het laatste couplet is een oproep aan de Texelaars om te blijven met Texels Eigen Stoomboot Onderneming. Op het schip waren een kapitein, een stuurman, een stoker, een machinist en een conducteur. Voor de kapiteinsfunctie, naast de vaarploeg, meldde zich de heer Cornelis Duinker. De heer Duinker bleef bij TESO tot zijn pensioen. Gekleed in een uniform met emblemen van de veerdienst op pet en jas straalde de onderneming professionaliteit en betrouwbaarheid. De medewerkers van TESO komen voor het grote deel van het eiland. De band met TESO is sterk. De medewerkers staan dag en nacht paraat om hun eiland te verbinden met de vaste wal. Een reis bestond uit: enkele reis, retour, tweede klasse, meerrittenkaart, scholierenkaart, voorrangskaart, knipkaart en de chipkaart - net als met het Openbaar vervoer. In 1966 werd de nieuwe veerboot Texelstroom te water gelaten. De echtgenote van TESO-commissaris, Johanna Vlas-Cetkowski, mocht de eervolle doop uitvoeren. Een klassieke en tegenwoordige uniform van TESO. In 1934 kwam het schip Dokter Wagemaker in het water. Groot genoeg voor 1000 passagiers en 8 auto's. De haven van Oudeschild. In 1942 breidt TESO de vervoerstaken uit door de busdienst op Texel over te nemen, dat kwam door de overname waardoor TESO graag wilde door boot- en busvervoer op elkaar aan te sluiten. Tussen 1942 en 1972 heef TESO onder eigen naam de busdienst verzorgd. In 1972 werd de Autobus Onderneming Texel (AOT) opgericht. De gemeente en veerdienst hebben een aandeel. In 1983 heeft TESO haar aandelen overgedaan aan de Connexxion. De medewerkers van TESO woonden in het dorp Oudeschild, waar de veerboten af en aanmeren. Vanuit de Rijksoverheid komt het voorstel de haven te verplaatsen naar 't Horntje, op de zuidelijke punt van het eiland. In 1960 meert de veerboot voor het eerst in de haven. In 2007 kreeg de veerdienst bij het 100-jarig jubileum het predicaat Koninklijk. Het kroontje boven de letters TESO in het logo verwijst naar deze eervolle vermelding. De koninklijke familie is op de hoogte van TESO, alle vorsten, behalve Wilhelmina, zijn meerdere keren met TESO naar Texel of Den Helder vervoerd. Koningin Juliana komt voor de eerste keer naar het eiland in 1953. Het eiland Texel was net als Zeeland getroffen door de Watersnoodramp. Juliana wilde de mensen steunen. Koningin Beatrix was in 1988 op Texel geweest voor haar jaarlijkse streekbezoeken. Koning Willem-Alexander kwam op het eiland. In 2002 samen met Maxima voor de viering van 500 jaar VOC en later bezoeken ze Texel. In 2007 was de Texel Halve Marathon waarbij de deelnemers startten vanaf het dek van de veerboot. De wielrenners van de Tour de Lasalle waren het eerste. De hele karavaan van auto's en een groep van 200 wielrenners vertrokken vanaf de oude Texelstroom voor een drie uur durende rit. In 1908 laat TESO haar eerste schip bouwen. Het krijgt de naam De Dageraad. De Raad van Commissarissen en de Ondernemingsraad bezochten meerdere malen de werf om op de hoogte te houden van de bouw. De haven van 't Horntje. De mensen vonden het prachtig om de meeuwen te voeren tijdens de reis. Honderd jaar geleden ontdekte de toerist Texel en de Texelaars de toerist. De toeristen kregen een gids om de dorpen te verkennen. Een replica van een TESO-schip. De Texelstroom was een van de duurzaamste veerboten ter wereld. bij de bouw van een schip wordt gedacht over zaken als capaciteit, vermogen, aandrijving en kosten. TESO ontwikkelt haar schepen. De eerste veerboot was De Dageraad, in 1908, met een lengte van bijna 38 meter. Het schip, de Texelstroom, uit 2016, is ruim 100 meter lang. TESO werkte in 2022 samen met C-Job Naval Architects aan een inspiratiedocument voor een veerboot. Bij het museum was een verdieping van het stuurhuis, een soort cockpit, van een schip. Bij een bord waren de verschillende schepen te zien van TESO: De Dageraad uit 1908, Zeemeeuw uit 1947, Schulpengat uit 1990, Dokter Wagemaker uit 2005 en de Texelstroom uit 2016. Bij het bord waren plattegronden te zien van de route van de schepen. Bij het stuurhuis was de apparaat om een schip te varen. Bij het stuurhuis was een plattegrond te zien van een schip. De vrachtwagenchauffeurs konden op het schip pauze nemen voor een versnapering. In Madurodam, Den Haag, is een replica van de Dokter Wagemaker, dit miniatuur, heeft een plek in het park. De volgende dag ging ik op de fiets verder het eiland bekijken, ik kwam bij een vogeluitkijkpost, de uitkijkpost, dat heet Het Renvogelveld, bestaat sinds 1965 en heeft zicht over een natuurgebied met veel vogels, dat staat bij een bord. Het vogelinformatiecentrum organiseert het hele jaar, meerdere keren per week, vogelexcursies op Texel. Je leert de vogels, hun gedrag en geluid, herkennen. Het gebied hoort bij het Nationaal Park Duinen. De verschillende vogelsoorten trekken jaarlijks van de broedgebieden: Scandinavië, Siberië en Oost Canada naar de Waddenzee, Zuid Europa en Afrika. Een prachtig natuurgebied met vogels! Ik ging naar de duinen, daar broeden de Tapuiten. De Tapuit is een zangvogel uit de familie Saxicolinae. Deze vogels hebben een staarttekening van een zwart T-patroon en witte basis. Dit valt vooral in de vlucht op. De lengte van een Tapuit is 14,5 tot 15,5 centimeter, het gewicht is 17 tot 30 gram en de vleugels zijn 26 tot 30 centimeter. Ik wandelde door de duinen en een gedeelte van de duinen leek op de Hollywood Sign! Het zijn witte letters, en hebben een hoogte van 13,7 meter. Het was Interessant om te zien. De duinen zagen er prachtig uit, en na paar minuten stond ik op een hoge heuvel van de duinen met een schitterend uitzicht over de de duinen, het strand, en de natuur! Ik kwam een bord tegen van de geschiedenis van de omgeving. Eierland is in 1835 ontstaan na bedijking van het Buitenveld, een oostelijk deel gelegen van de Zanddijk. Deze stuifdijk werd in 1630 met gebruik van gevlochten matten van rijshout aangelegd tussen de duinen van de Koog en het voormalig eilandje Eyerland. Deze zanddijk en Eierland bepaalden de vorm van Texel. Het duingebied 'Sluftervallei' ontstond in 1955 doordat de erven van Th. Reuvers in 1955 een duinterrein van 30 hectare kochten. Zijn zoon M. J Reuvers en zijn vrouw werden kampbeheerder. In 1956 waren er reeds 20 huisjes klaar. In 2016 staat als herinnering van de toeristische ontwikkeling van bungalowparken op Texel nog een origineel huisje op het terrein. Verderop was er nog een Uitkijkpost genaamd Robbenjager. Robbenjager is eind jaren 90 aangelegd. De duinmeertjes worden gevoed met kwelwater uit de Eierlandsche duinen en met regenwater en zijn dus zoet. In 2013 een speciale steilwand gemaakt waar oeverzwaluwen kunnen broeden. Dit gebied wordt gebruikt doordat het op de noordkop van Texel ligt. De vogels komen naar Texel om te rusten voordat ze vliegen naar Scandinavië. De volgende dag besloot ik om naar het midden van het eiland te fietsen. Tijdens het fietsen zag ik een bord van het Noord-Hollandpad, een pad van 19 kilometer (De Cocksdorp naar De Waal) en 284 kilometer (De Cocksdorp naar Huizen). Een bord van de Waddenzeedijk. De dijk tussen polder Wassenaar en Eijerland. De dijk van de Waddenzee beschermt het gebied voor hoogwater bij vaker voorkomende stormen. De dijk werd in 1938 gebouwd en gerenoveerd in de jaren 70. Een KNRM-post van De Cocksdorp. De KNRM-post werd bij de Krim in 1846 opgericht en redde mensen, en er verdronken veel mensen. Hun reddingsvesten zijn van kurk en kapk. In 1912 kreeg de post een betere station met roeireddingboot. Bij een gevecht in de Tweede Wereldoorlog zijn honderden Georgiërs en Texelaars omgekomen. In 1961 werd de post gerenoveerd. De redders kregen de Ida Mary, Siegried Egmundis en Beursplein 5. In 1985 staat de boot in de winter in het boothuis. in 1996 werd de post ingezet voor het bergen van 32 slachtoffers van de neergestorte Dakota. In 2019 heeft de KNRM schepen in De Koog, Oudeschild en De Cocksdorp. De reddingboten hebben een snelheid van 32 knopen (60 kilometer). Een bord van Unesco Werelderfgoed, de Waddenzee is sinds 2009 erfgoed. Een bord over Rederij De Vriendschap, een bedrijf dat vroeger post voor Vlieland via Texel met de postvlet naar Vlieland bracht. In 1947 werd door de TESO een oud vissersbootje gekocht. Ze hadden het bedrijf opgericht om toeristen van Texel naar Vlieland te brengen. Tegenwoordig wordt het gebruikt voor excursies: zeehondentochten en wadexcursies. De polder Wassenaar is een groot gebied van nat grasland en biedt ruimte aan verschillende planten en dieren. in 2022 is in Polder Wassenaar een project om een natuurlijke methode op te zetten waarin garnalen, kokkels en zeewier elkaar versterken. De polder behoort tot Staatsbosbeheer. De polder Volharding is een plek voor vogels, de kanoet en grutto. Twee keer per dag rusten meer dan 10.000 vogels en 80 jaar polder (1846 - 1926). De polder had strandbroeders, vogels die bij het strand broeden. Ik fietste langs de dijk naar de Cocksdorp. In het dorp was een kerk. De Waddenkerk is een kerk uit 1841, ontworpen door Jacob van der Kloot. Het is een neoclassicistische kerk. De kerk wordt gebruikt door de gemeente. In de kerk bevindt zich een orgel uit 1879, gemaakt door Ehrenfried Leichel uit Duisburg (Duitsland). De kerk staat op de monumentenlijst. In het dorp was nog een kerk. De kerk heette de Francisca Romanakerk (naam was gekregen door Francisca Theresia de Cock) en is gebouwd in 1876 door de architect G. Bijvoets. De bouw van de kerk kostte 20 duizend gulden. Tijdens de opstand van de Georgiërs werd de kerk in 1945 beschadigd; de herstelkosten bedroegen ruim 40.000 gulden. De kerk werd gerenoveerd in 1950. In het dorp waren verschillende monumenten: stenen die gebruikt werden voor de dam bij de vuurtoren. De dam werd in 1995 gebouwd en heeft een lengte van 1200 meter, en de stranden zijn daardoor hoger en breder geworden. Een van de straten betreft de postweg, de postweg bestaat sinds 1835. Een Cocksdorper was de eerste postbrenger op het water. De zeevarenden aan de Steng hadden overdag een waardevol baken. De verlengde mast stond op het duin. De baken werd overbodig door de vuurtoren. De baken werd in 1973 herplaatst. Bij het dorp was een gemaal. Het oude gemaal uit 1933. Vanaf 1933 tot 2018 werd het polderwater afgevoerd. Bij de Waddenzee ontstond een gebied, het Buitenveld. In 1830 is in dit gebied een 11 kilometer lange dijk aangelegd onder leiding van de Belgische reder, De Cock. Het water vanuit de polder werd naar zee afgevoerd. Het gemaal bestaat uit een instroom, gemaalgebouw, pompen en een uitstroomkanaal. Dit werd vervangen door een bakstenen ontwerp met zadeldak. Het gemaal werkt automatisch. In 2018 werd een betere gemaal gebouwd. In 2019 heeft het gemaal een publieke functie. Ik liep naar de dijk en er stonden mensen dichtbij de Waddenzee. Het was een plateau bij het wad waar je vogels kon zien. Prachtig om al die verschillende vogels bij het wad te zien! Ik fietste en kwam een monument tegen. Het was een monument voor de oorlogsslachtoffers van 1940 - 1945 op Texel. Het waren bemanningsleden van vliegtuigen die in de Tweede Wereldoorlog op of bij Texel zijn neergeschoten. Het zag er indrukwekkend uit. De volgende dag ging ik op de fiets naar het strand dichtbij de duinen, een uitkijktoren, wat een prachtig uitzicht! Je ziet de duinen, de natuur en de vuurtoren! Ik besloot te fietsen, ik zag een brandweerkazerne. De kazerne was in gebruik vanaf 1960 tot 2009. Er stond een TS (tankautospuit) gestationeerd. Het is tegenwoordig een woonhuis. Bij de dijk was een monument genaamd 'Vrijheid'. Het monument van Angelina Sthiel werd in 2017 in het water geplaatst. Het werd gekozen door een kunstcommissie en bevat zeven vogels die vliegen in de natuur. Ik fietste naar een natuurgebied, dat heette het natuurgebied 'Dorpzicht'. Het natuurgebied was oorspronkelijk een deel van de polder van de Waddenzee. Bij storm of hoog water kwam de polder onder water te staan. In 1835 zijn dijken aangelegd. In 2016 werd de polder hersteld. Verschillende dieren en planten zijn bij het natuurgebied: de klassieker Grutto en de Lepelaar, de Brede Orchis en de gentroost, de Rotgans, de Veldleeuwerik en de Scholekster. Wat een prachtige bos! Bij de dijk was nog een monument, de Schicht. De Schicht is een monument dat symboliseert de verhoogde en versterkte zeedijken langs de oostkust van het eiland. De vorm van dit monument is gebaseerd op deze dijken. In 1953 was de watersnoodramp waarbij een deel van de provincie Zeeland onder water stond, had ook te maken met het eiland Texel. De polder De Eendracht overstroomde en zes Texelse mannen kwamen om het leven. Tussen 1961 en 1881 werden de dijken verhoogd. Het monument werd in 1981 gebouwd door de kunstenaar Harry Tielemans. Het bord bij het monument bevat de tekst ''Deltawerken Texelse Zeedijken 1961 - 1981''. De dijk zag er bijzonder uit. Ik besloot richting het vakantieadres te gaan en toeristen hadden een foto gemaakt bij de vuurtoren, dat was schitterend! De volgende dag gingen we naar huis langs de dorpen, de weilanden naar de veerboot. De boot, de Texelstroom, arriveerde en we voerden naar het vasteland. Onderweg werden we weer begroet door meeuwen, en we werden begeleid naar de haven van Den Helder. Bij de veerboot was tekst van Fiet van Beek, eilanddichter. Op het water kwamen we de Dokter Wagemaker tegen, die ging naar Texel. En na een half uur waren we in Den Helder. Vanaf Den Helder langs de verschillende dorpen naar ons Enkhuizen, ik zag de Zuiderkerk met zijn ledverlichting, de Westerkerk met de daken en de Koepoort. Wat was dat prachtig om te zien! Wat hebben we veel gezien, de duinen, de vuurtoren, de natuur, de weilanden, de dorpen, de Wadden, de schepen en de monumenten! Texel is een aanrader om te bezichtigen! De volgende keer meer foto's en tekst van Texel. Ik wil jullie fijne feestdagen en een goed nieuwjaar wensen! Groetjes,Max 

Het is januari en dat betekent een januarioverzicht van het jaar. Hieronder een overzicht van de plekken waar ik de afgelopen maanden geweest ben.Het jaaroverzicht:Januari: het Zuiderzeelicht, dat ging over de Durgerdamvissers.Februari: Carnaval, de optocht was vanaf de Koepoort naar de Nieuwe Doelen.Maart: Wielertocht, een soort Tour de France, maar dan in West-Friesland. April: Compagnieshaven bestond 55 jaar, een van de belangrijkste havens was jarig. Mei: Mijn foto stond in een artikel van een tijdschrift, een bijzonder moment. Juni: Het avontuur bij Katwijk, mijn moeder en ik zijn daar naartoe gereisd. Juli: Kunstschilders bij de haven in Enkhuizen, er werden bij de haven tekeningen en schilderijen gemaakt.Augustus: Klassieke schepen bij de haven, er was een evenement bij de haven met verschillende schepen.September/December: Het avontuur bij een tweede Waddeneiland, mijn ouders en ik zijn op Texel geweest. 

In de winter was het bewolkt en mistig, we kregen sneeuwklokjes, in plantennaam heet dat 'Galanthus', dat is een geslacht van de narcis. Die komen uit Europa en West-Azië. Er zijn, naast de sneeuwklokje, ook Galanthus elwesii en Galanthus woronowii. Maar voor ons is dat de sneeuwklok. Ze zijn 15 centimeter lang en 4 tot 8 millimeter breed. Sinds maart hebben we de herfststijlloos, dat heet een Colchicum multiflorum, en komt uit West-Azië en het Middellandse Zeegebied. Ze bevinden zich in Enkhuizen. Wat een prachtige bloemetjes!