Op 16 september zijn mijn ouders en ik afgereisd naar één van de Waddeneilanden dichtbij Den Helder. Het was het eiland Texel. Texel is een van de Waddeneilanden bij de Noord- en Waddenzee. Het is het grootste eiland van de Waddeneilanden. De naam Texel is van het Germaanse woord 'tehswa', wat ''rechts'' of ''zuidelijk'' betekent. Het is het zuidelijkst gelegen eiland. Men denkt dat tussen 8000 - 4500 jaar voor Christus de eerste inwoners zich op het eiland vestigde. Bij opgravingen vond men vuurstenen werktuigen uit 5000 voor Christus. Vanuit ons Enkhuizen zijn we met de auto naar Den Helder - langs Hoorn, Wognum, Abbekerk, Opperdoes, Middenmeer, Wieringerwerf, Den Oever en Hippolytushoef, gereden, we hadden een tussenstop genomen bij een plaatselijke café genaamd 'De Zingende Wielen' uit 1936, we reden naar de haven van Den Helder en we moesten even wachten tot de veerboot kwam. Dat duurde ongeveer 10 minuten waarna de veerboot aankwam. Het was een grote veerboot, en we mochten de veerboot op. Op de veerboot zaten voertuigen en vrachtwagens, dat was bestemd voor de verschillende winkels op het eiland. Het duurde een half uur totdat we op Texel arriveerden, we kwamen aan bij 't Horntje, een klein haventje.
Vanaf de veerboot naar ons vakantieadres duurde ruim een uur. We reden langs verschillende dorpen: Oudeschild, Den Burg, De Waal, Zuid-Eierland en De Cocksdorp. Tijdens het rijden zag ik weilanden met schapen en koeien. We kwamen bij ons vakantieadres en we gingen de spullen neerzetten. 's Avonds ging ik een gedeelte van het vakantieadres bekijken. Ik kwam een bord tegen over de grond van Texel, de Texels 'wadi' is ontwikkeld om regenwater op te vangen en vast te houden. Water infiltreert maar heel langzaam in de bodem van de wadi's zodat de grond niet uitdroogt, wat op het eiland belangrijk is. Het grond rond de wadi droogt niet uit waardoor er allerlei planten kunnen groeien, dat hangt af van de hoeveelheid regen die er gevallen is. Je vindt er verschillende planten zoals zenegroen, knoopkruid en het wilgenroosje. Het wadi wordt, om de wadi goed te laten werken en de planten te laten groeien, twee keer per jaar gemaaid. Dit gebeurt een keer in juni of juli en een keer in augustus of september.
De volgende dag huurde ik een fiets en besloot om de noordkant van het eiland te verkennen. Na een half uur zag ik een grote, rood-witte, vuurtoren. Dat wilde ik bewaren voor een ander moment. Ik zag de duinen (Nationaal Park Duinen van Texel, 43 km groot, in het voorjaar van 2002 status van nationaal park) met uitzicht over het strand. Vanaf de duinen ging ik naar het strand, het was kilometers lang en breed! Het leek op het strand van Ameland! Daarna ging ik met de fiets over een paadje, langs de duinen, naar het vakantieadres. 's Avonds ging ik nog een stukje wandelen, op de duinen waren - bij een behoorlijke afstand - de indrukwekkende lucht en de vuurtoren te zien. Wat een prachtig plaatje!
De volgende dag wilde ik het strand en de vuurtoren bezichtigen. Het strand was vol met toeristen uit Duitsland en België. Toen zag ik de vuurtoren, een grote vuurtoren. De vuurtoren 'Eierland' werd gebouwd in 1863, en werd gebouwd door architect Quirinus Harder. In de loop der eeuwen zijn voor de kust van Texel vele schepen vergaan. Texel had in het begin van de negentiende eeuw een houten baken. Dit was onvoldoende; tussen 1848 en 1860 vergingen ruim 70 schepen. De vuurtoren is van baksteen en werd gebouwd op een duin van 20 meter hoog! In 1945 beschadigde de vuurtoren, in 1948 werd het hersteld door een betere muur en een betere bovenbouw. De vuurtoren is een rijksmonument sinds 1982 en wordt sinds 2009 beheerd door Stichting Texels Museum. Ik besloot de vuurtoren te bezichtigen, het was een hoge vuurtoren, het bevatte ruim 110 treden. De vuurtoren op Ameland had ongeveer 224 treden. Op een kaartje is te zien dat de vuurtoren 36 meter is, de vuurtoren van Terschelling is 53 meter hoog en de vuurtoren van Den Helder is ruim 60 meter hoog! Bij een tweede kaartje is te zien van de lichtkarakter van de vuurtoren: twee schitteringen in 10 seconden. Bij het derde kaartje is de Atlantikwall (1942 - 1945) te zien. De Atlantikwall was een meer dan 5.000 kilometer lange verdedigingslinie om West-Europa te beschermen. Die muur liep van Noorwegen, Denemarken, Duitsland, Nederland, België tot Zuid-Frankrijk. Die verdedigingslinie bestaat uit kazematten, bunkers, kanonnen en mijnvelden. Bij een kaartje was te zien dat er 72 schepen zijn gezonken. Bij de vuurtoren was een plateau te zien van de bouw van de vuurtoren. Bij een plaatje was de bouw en gebeurtenis beschreven. Op een briefje stond dat de wenteltrap (ruim 110 treden) en de tussenvloer net zo oud zijn als de vuurtoren: ze zijn van 1864. Bij een foto staat een replica van de vuurtoren, de deur, de toren en de mast. Bij een ander brief stond NAP (Normaal Amsterdams Peil), het licht van de vuurtoren bevindt zich op 53 meter! In een vitrine waren twee rieten manden te zien, die werden tot 1973 gebruikt voor bevestiging op boeien in zee. Bij een foto was een lijstje met een gedenksteen, die was zwaar beschadigd door beschietingen tijdens de Tweede Wereldoorlog. In 1945 werd er zwaar gevochten tussen Georgiërs en de Duitse bezetter. In die oorlog vielen vele doden, ook de mensen op Texel. De oude toren was compleet vernield, maar na de oorlog werd de toren gebouwd. Bij een foto was een logboek te zien van de vuurtorenwachter in 1988. Ik ging naar een wachtpost van de vuurtorenwachter, het zag er interessant uit. Bij een filmpje was te zien hoe de vuurtoren 's avonds licht geeft. Het licht brandde tot 1910 op petroleum. In 1927 werd dit vervangen door pharoline. Daarna werd de toren geëlektrificeerd. De vuurtoren bevat drie lampen die in de nacht branden. De post van de vuurtorenwachter had een bureau met apparatuur om de contact met de schepers te behouden. Een computerscherm toonde de locatie van de schepen. Na de oorlog is de vuurtoren dag en nacht bemand. Na ruim 110 treden was ik op de toren, wat een prachtig uitzicht over de duinen en het strand. Je kon Vlieland zien! Een bijzonder moment!
Bij de toren waren borden te zien van de locaties: De Cocksdorp (3 kilometer), Oudeschild (18 kilometer), Den Burg (17 kilometer), De Koog (13 kilometer), Slufter (5 kilometer), Noordzee, Engeland (220 kilometer!), Noordpool (4000 kilometer!), Vlieland (2,5 kilometer), Terschelling (30 kilometer), Waddenzee, Harlingen (28 kilometer) en Wieringen (25 kilometer). Bij de vuurtoren waren er kaart van Texel uit 1854 en kleine steentjes te zien van schepen die waren gezonken. Eenmaal beneden bij de vuurtoren nog een foto van de hoogte van de toren.
De volgende dag reden mijn ouders en ik naar het dorp De Koog. De Koog is een van de oudste dorpen van Texel. De Koog is ontstaan in de 14e eeuw. Het ondiepe gedeelte verzandde helaas in de 16e eeuw waardoor er vanaf De Koog niet meer gevist kon worden. In 1896 werd in De Koog een badpaviljoen aangelegd. Het dorp is de badplaats van het eiland en trekt jaarlijks vele toeristen. Voordat het een badplaats werd, was De Koog lange tijd een vissersdorp. De vissersbevolking trok weg na een aantal uitzonderlijk zware stormen. Het staat bekend om zijn uitgaansleven bij jongeren op vakantie. We liepen naar het centrum en ik kwam een kerk, gebouwd in 1719 ter vervanging van een in de zee verdwenen middeleeuwse kerk, en een oude huis tegen. De laatste restanten van het dorp van voor 1900. Boven de kerk bevindt zich een klokkenkoepeltje. De kerk heeft een mechanisch torenuurwerk uit de 17e eeuw. De klok stamt uit de 18e eeuw. Sinds 1976 staat de kerk op de monumentenlijst. Het dorp De Koog met de straten leek op Volendam.
Na het dorp De Koog gingen we zuidelijker. We gingen naar een Maritiem- en Juttersmuseum, tot 2019 heette het Schipbreuk- en Juttersmuseum. Bij het museum ging het over de reddingsbrigade, scheepsstrandingen, containervaart, de visserij en juttersvondsten. Op het terrein lagen allerlei attributen die op zee of met maritiem te maken hadden, zoals roeren, ankers, een reddingsboot, een oud havenlicht van 't Horntje en het voormalige lichthuis van het Licht van Troost. In het museum lagen verschillende voorwerpen: schepen, boten van de KNRM, een toestel om reddingsboot in zee te zetten. De ouderwetse kleding van de reddingswerkers, een bordje over het wippertoestel, doordat het redden van bemanningsleden op zee in de negentiende eeuw een gevaarlijke operatie was, bedacht men een lijn- en wippertoestel, ook wel vuurpijltoestel genoemd: een apparaat dat ervoor zorgde dat bemanningsleden via een broek bij een katrol gered werden, dat was een schitterende uitvinding! Er waren foto's van geredde mensen op zee, foto's van de wippertruck, in 1962 werd er een lijn- en wippertoestel in de Koog gestationeerd met deze Chevrolet om spullen in te vervoeren. Hiermee zijn tal van reddingen volbracht. In 1999 werd de wippertruck vervangen door een Mercedes en in 2007 kreeg de Koog een vernieuwde voertuig, bij foto's waren nieuwsartikelen over Joan Hodshon, schelpen en andere voorwerpen die in zee zijn gevonden: Wulk, wulkel, roggenei, tepelhoorn, zwaardschede, venusschelp, strandgaper, Rugschild Zeekat, strandschelp, rugschild strandkrab, haaienei en noordkromp. Bij de foto's zijn nog meer voorwerpen te zien, zoals vuursteen, en een handschoen, een 'wist je dat' bord - (De Noordzee was vroeger in de ijstijd een grote steppe, hier liepen prehistorische dieren zoals de mammoet en de wolharige neushoorn), een elbersvlag (De elbersvlag uit circa 1880 van de Texelse familie Plaatsman uit Oosterend) en een apparatuur dat destijds mensen redde. Het museum had een collectie van de TESO. De TESO is een veerdienst van het eiland. In de negentiende eeuw werd het vervoer van de Waddeneilanden sterk verbeterd. Dat had te maken met de beschikbaarheid van schepen, maar ook met de Postwet van 1850, die eisen stelde aan de bereikbaarheid van Nederlandse gemeenten. In 1908 werd de naam van de vereniging Texels Eigen Stoomboot Onderneming. In de loop der jaren kreeg de TESO verschillende schepen, tegenwoordig is dat de Texelstroom. In 1908 kwam TESO's eigen veerboot aan in de haven van Oudeschild. Veel Texelaars hadden zich verzameld om het schip te verwelkomen. In 1923 maakte een eilandbewoner van honderden hele en halve postzegels een collage van De Dageraad. Een oprichtingsovereenkomst van de eigen veerdienst uit 1907. Veel van de 3100 aandeelhouders wonen op Texel.
''Wie aan TESO komt, komt aan de Texelaar.'', dat was een argument tegen de plannen van de overheid voor een openbare aanbesteding van de veerverbinding Texel-Den Helder. Het massale protest zorgde ervoor dat de directie werden gehoord en het besluit werd teruggedraaid. Een portret van TESO-oprichter dokter Adriaan Wagemaker, als eerbetoon kreeg de veerboot zijn naam. Het kreeg een plek in de salon van het schip. In het kielzog van dokter Wagemaker ging Texel in 1907 de concurrentiestrijd aan met rederij Alkmaar Packet. Het eerste jaar werd gevaren met een gehuurd schip. Ondertussen liet de veerdienst met de opbrengst van de aandelen een eigen veerboot bouwen. Het kreeg de naam De Dageraad. Op de kade verzamelde zich die dag een menigte van nieuwsgierige Texelaars. Er werd het Welkomstlied gezongen aan De Dageraad. Het laatste couplet is een oproep aan de Texelaars om te blijven met Texels Eigen Stoomboot Onderneming. Op het schip waren een kapitein, een stuurman, een stoker, een machinist en een conducteur. Voor de kapiteinsfunctie, naast de vaarploeg, meldde zich de heer Cornelis Duinker. De heer Duinker bleef bij TESO tot zijn pensioen. Gekleed in een uniform met emblemen van de veerdienst op pet en jas straalde de onderneming professionaliteit en betrouwbaarheid. De medewerkers van TESO komen voor het grote deel van het eiland. De band met TESO is sterk. De medewerkers staan dag en nacht paraat om hun eiland te verbinden met de vaste wal. Een reis bestond uit: enkele reis, retour, tweede klasse, meerrittenkaart, scholierenkaart, voorrangskaart, knipkaart en de chipkaart - net als met het Openbaar vervoer. In 1966 werd de nieuwe veerboot Texelstroom te water gelaten. De echtgenote van TESO-commissaris, Johanna Vlas-Cetkowski, mocht de eervolle doop uitvoeren. Een klassieke en tegenwoordige uniform van TESO. In 1934 kwam het schip Dokter Wagemaker in het water. Groot genoeg voor 1000 passagiers en 8 auto's. De haven van Oudeschild. In 1942 breidt TESO de vervoerstaken uit door de busdienst op Texel over te nemen, dat kwam door de overname waardoor TESO graag wilde door boot- en busvervoer op elkaar aan te sluiten. Tussen 1942 en 1972 heef TESO onder eigen naam de busdienst verzorgd. In 1972 werd de Autobus Onderneming Texel (AOT) opgericht. De gemeente en veerdienst hebben een aandeel. In 1983 heeft TESO haar aandelen overgedaan aan de Connexxion. De medewerkers van TESO woonden in het dorp Oudeschild, waar de veerboten af en aanmeren. Vanuit de Rijksoverheid komt het voorstel de haven te verplaatsen naar 't Horntje, op de zuidelijke punt van het eiland. In 1960 meert de veerboot voor het eerst in de haven. In 2007 kreeg de veerdienst bij het 100-jarig jubileum het predicaat Koninklijk. Het kroontje boven de letters TESO in het logo verwijst naar deze eervolle vermelding. De koninklijke familie is op de hoogte van TESO, alle vorsten, behalve Wilhelmina, zijn meerdere keren met TESO naar Texel of Den Helder vervoerd. Koningin Juliana komt voor de eerste keer naar het eiland in 1953. Het eiland Texel was net als Zeeland getroffen door de Watersnoodramp. Juliana wilde de mensen steunen. Koningin Beatrix was in 1988 op Texel geweest voor haar jaarlijkse streekbezoeken. Koning Willem-Alexander kwam op het eiland. In 2002 samen met Maxima voor de viering van 500 jaar VOC en later bezoeken ze Texel. In 2007 was de Texel Halve Marathon waarbij de deelnemers startten vanaf het dek van de veerboot. De wielrenners van de Tour de Lasalle waren het eerste. De hele karavaan van auto's en een groep van 200 wielrenners vertrokken vanaf de oude Texelstroom voor een drie uur durende rit. In 1908 laat TESO haar eerste schip bouwen. Het krijgt de naam De Dageraad. De Raad van Commissarissen en de Ondernemingsraad bezochten meerdere malen de werf om op de hoogte te houden van de bouw. De haven van 't Horntje. De mensen vonden het prachtig om de meeuwen te voeren tijdens de reis. Honderd jaar geleden ontdekte de toerist Texel en de Texelaars de toerist. De toeristen kregen een gids om de dorpen te verkennen. Een replica van een TESO-schip. De Texelstroom was een van de duurzaamste veerboten ter wereld. bij de bouw van een schip wordt gedacht over zaken als capaciteit, vermogen, aandrijving en kosten. TESO ontwikkelt haar schepen. De eerste veerboot was De Dageraad, in 1908, met een lengte van bijna 38 meter. Het schip, de Texelstroom, uit 2016, is ruim 100 meter lang. TESO werkte in 2022 samen met C-Job Naval Architects aan een inspiratiedocument voor een veerboot. Bij het museum was een verdieping van het stuurhuis, een soort cockpit, van een schip. Bij een bord waren de verschillende schepen te zien van TESO: De Dageraad uit 1908, Zeemeeuw uit 1947, Schulpengat uit 1990, Dokter Wagemaker uit 2005 en de Texelstroom uit 2016. Bij het bord waren plattegronden te zien van de route van de schepen. Bij het stuurhuis was de apparaat om een schip te varen. Bij het stuurhuis was een plattegrond te zien van een schip. De vrachtwagenchauffeurs konden op het schip pauze nemen voor een versnapering. In Madurodam, Den Haag, is een replica van de Dokter Wagemaker, dit miniatuur, heeft een plek in het park.
De volgende dag ging ik op de fiets verder het eiland bekijken, ik kwam bij een vogeluitkijkpost, de uitkijkpost, dat heet Het Renvogelveld, bestaat sinds 1965 en heeft zicht over een natuurgebied met veel vogels, dat staat bij een bord. Het vogelinformatiecentrum organiseert het hele jaar, meerdere keren per week, vogelexcursies op Texel. Je leert de vogels, hun gedrag en geluid, herkennen. Het gebied hoort bij het Nationaal Park Duinen. De verschillende vogelsoorten trekken jaarlijks van de broedgebieden: Scandinavië, Siberië en Oost Canada naar de Waddenzee, Zuid Europa en Afrika. Een prachtig natuurgebied met vogels! Ik ging naar de duinen, daar broeden de Tapuiten. De Tapuit is een zangvogel uit de familie Saxicolinae. Deze vogels hebben een staarttekening van een zwart T-patroon en witte basis. Dit valt vooral in de vlucht op. De lengte van een Tapuit is 14,5 tot 15,5 centimeter, het gewicht is 17 tot 30 gram en de vleugels zijn 26 tot 30 centimeter.
Ik wandelde door de duinen en een gedeelte van de duinen leek op de Hollywood Sign! Het zijn witte letters, en hebben een hoogte van 13,7 meter. Het was Interessant om te zien. De duinen zagen er prachtig uit, en na paar minuten stond ik op een hoge heuvel van de duinen met een schitterend uitzicht over de de duinen, het strand, en de natuur! Ik kwam een bord tegen van de geschiedenis van de omgeving. Eierland is in 1835 ontstaan na bedijking van het Buitenveld, een oostelijk deel gelegen van de Zanddijk. Deze stuifdijk werd in 1630 met gebruik van gevlochten matten van rijshout aangelegd tussen de duinen van de Koog en het voormalig eilandje Eyerland. Deze zanddijk en Eierland bepaalden de vorm van Texel. Het duingebied 'Sluftervallei' ontstond in 1955 doordat de erven van Th. Reuvers in 1955 een duinterrein van 30 hectare kochten. Zijn zoon M. J Reuvers en zijn vrouw werden kampbeheerder. In 1956 waren er reeds 20 huisjes klaar. In 2016 staat als herinnering van de toeristische ontwikkeling van bungalowparken op Texel nog een origineel huisje op het terrein. Verderop was er nog een Uitkijkpost genaamd Robbenjager. Robbenjager is eind jaren 90 aangelegd. De duinmeertjes worden gevoed met kwelwater uit de Eierlandsche duinen en met regenwater en zijn dus zoet. In 2013 een speciale steilwand gemaakt waar oeverzwaluwen kunnen broeden. Dit gebied wordt gebruikt doordat het op de noordkop van Texel ligt. De vogels komen naar Texel om te rusten voordat ze vliegen naar Scandinavië.
De volgende dag besloot ik om naar het midden van het eiland te fietsen. Tijdens het fietsen zag ik een bord van het Noord-Hollandpad, een pad van 19 kilometer (De Cocksdorp naar De Waal) en 284 kilometer (De Cocksdorp naar Huizen). Een bord van de Waddenzeedijk. De dijk tussen polder Wassenaar en Eijerland. De dijk van de Waddenzee beschermt het gebied voor hoogwater bij vaker voorkomende stormen. De dijk werd in 1938 gebouwd en gerenoveerd in de jaren 70. Een KNRM-post van De Cocksdorp. De KNRM-post werd bij de Krim in 1846 opgericht en redde mensen, en er verdronken veel mensen. Hun reddingsvesten zijn van kurk en kapk. In 1912 kreeg de post een betere station met roeireddingboot. Bij een gevecht in de Tweede Wereldoorlog zijn honderden Georgiërs en Texelaars omgekomen. In 1961 werd de post gerenoveerd. De redders kregen de Ida Mary, Siegried Egmundis en Beursplein 5. In 1985 staat de boot in de winter in het boothuis. in 1996 werd de post ingezet voor het bergen van 32 slachtoffers van de neergestorte Dakota. In 2019 heeft de KNRM schepen in De Koog, Oudeschild en De Cocksdorp. De reddingboten hebben een snelheid van 32 knopen (60 kilometer). Een bord van Unesco Werelderfgoed, de Waddenzee is sinds 2009 erfgoed. Een bord over Rederij De Vriendschap, een bedrijf dat vroeger post voor Vlieland via Texel met de postvlet naar Vlieland bracht. In 1947 werd door de TESO een oud vissersbootje gekocht. Ze hadden het bedrijf opgericht om toeristen van Texel naar Vlieland te brengen. Tegenwoordig wordt het gebruikt voor excursies: zeehondentochten en wadexcursies. De polder Wassenaar is een groot gebied van nat grasland en biedt ruimte aan verschillende planten en dieren. in 2022 is in Polder Wassenaar een project om een natuurlijke methode op te zetten waarin garnalen, kokkels en zeewier elkaar versterken. De polder behoort tot Staatsbosbeheer. De polder Volharding is een plek voor vogels, de kanoet en grutto. Twee keer per dag rusten meer dan 10.000 vogels en 80 jaar polder (1846 - 1926). De polder had strandbroeders, vogels die bij het strand broeden.
Ik fietste langs de dijk naar de Cocksdorp. In het dorp was een kerk. De Waddenkerk is een kerk uit 1841, ontworpen door Jacob van der Kloot. Het is een neoclassicistische kerk. De kerk wordt gebruikt door de gemeente. In de kerk bevindt zich een orgel uit 1879, gemaakt door Ehrenfried Leichel uit Duisburg (Duitsland). De kerk staat op de monumentenlijst. In het dorp was nog een kerk. De kerk heette de Francisca Romanakerk (naam was gekregen door Francisca Theresia de Cock) en is gebouwd in 1876 door de architect G. Bijvoets. De bouw van de kerk kostte 20 duizend gulden. Tijdens de opstand van de Georgiërs werd de kerk in 1945 beschadigd; de herstelkosten bedroegen ruim 40.000 gulden. De kerk werd gerenoveerd in 1950. In het dorp waren verschillende monumenten: stenen die gebruikt werden voor de dam bij de vuurtoren. De dam werd in 1995 gebouwd en heeft een lengte van 1200 meter, en de stranden zijn daardoor hoger en breder geworden. Een van de straten betreft de postweg, de postweg bestaat sinds 1835. Een Cocksdorper was de eerste postbrenger op het water. De zeevarenden aan de Steng hadden overdag een waardevol baken. De verlengde mast stond op het duin. De baken werd overbodig door de vuurtoren. De baken werd in 1973 herplaatst. Bij het dorp was een gemaal. Het oude gemaal uit 1933. Vanaf 1933 tot 2018 werd het polderwater afgevoerd. Bij de Waddenzee ontstond een gebied, het Buitenveld. In 1830 is in dit gebied een 11 kilometer lange dijk aangelegd onder leiding van de Belgische reder, De Cock. Het water vanuit de polder werd naar zee afgevoerd. Het gemaal bestaat uit een instroom, gemaalgebouw, pompen en een uitstroomkanaal. Dit werd vervangen door een bakstenen ontwerp met zadeldak. Het gemaal werkt automatisch. In 2018 werd een betere gemaal gebouwd. In 2019 heeft het gemaal een publieke functie.
Ik liep naar de dijk en er stonden mensen dichtbij de Waddenzee. Het was een plateau bij het wad waar je vogels kon zien. Prachtig om al die verschillende vogels bij het wad te zien! Ik fietste en kwam een monument tegen. Het was een monument voor de oorlogsslachtoffers van 1940 - 1945 op Texel. Het waren bemanningsleden van vliegtuigen die in de Tweede Wereldoorlog op of bij Texel zijn neergeschoten. Het zag er indrukwekkend uit.
De volgende dag ging ik op de fiets naar het strand dichtbij de duinen, een uitkijktoren, wat een prachtig uitzicht! Je ziet de duinen, de natuur en de vuurtoren! Ik besloot te fietsen, ik zag een brandweerkazerne. De kazerne was in gebruik vanaf 1960 tot 2009. Er stond een TS (tankautospuit) gestationeerd. Het is tegenwoordig een woonhuis. Bij de dijk was een monument genaamd 'Vrijheid'. Het monument van Angelina Sthiel werd in 2017 in het water geplaatst. Het werd gekozen door een kunstcommissie en bevat zeven vogels die vliegen in de natuur. Ik fietste naar een natuurgebied, dat heette het natuurgebied 'Dorpzicht'. Het natuurgebied was oorspronkelijk een deel van de polder van de Waddenzee. Bij storm of hoog water kwam de polder onder water te staan. In 1835 zijn dijken aangelegd. In 2016 werd de polder hersteld. Verschillende dieren en planten zijn bij het natuurgebied: de klassieker Grutto en de Lepelaar, de Brede Orchis en de gentroost, de Rotgans, de Veldleeuwerik en de Scholekster. Wat een prachtige bos! Bij de dijk was nog een monument, de Schicht. De Schicht is een monument dat symboliseert de verhoogde en versterkte zeedijken langs de oostkust van het eiland. De vorm van dit monument is gebaseerd op deze dijken. In 1953 was de watersnoodramp waarbij een deel van de provincie Zeeland onder water stond, had ook te maken met het eiland Texel. De polder De Eendracht overstroomde en zes Texelse mannen kwamen om het leven. Tussen 1961 en 1881 werden de dijken verhoogd. Het monument werd in 1981 gebouwd door de kunstenaar Harry Tielemans. Het bord bij het monument bevat de tekst ''Deltawerken Texelse Zeedijken 1961 - 1981''. De dijk zag er bijzonder uit.
Ik besloot richting het vakantieadres te gaan en toeristen hadden een foto gemaakt bij de vuurtoren, dat was schitterend! De volgende dag gingen we naar huis langs de dorpen, de weilanden naar de veerboot. De boot, de Texelstroom, arriveerde en we voerden naar het vasteland. Onderweg werden we weer begroet door meeuwen, en we werden begeleid naar de haven van Den Helder. Bij de veerboot was tekst van Fiet van Beek, eilanddichter. Op het water kwamen we de Dokter Wagemaker tegen, die ging naar Texel. En na een half uur waren we in Den Helder. Vanaf Den Helder langs de verschillende dorpen naar ons Enkhuizen, ik zag de Zuiderkerk met zijn ledverlichting, de Westerkerk met de daken en de Koepoort. Wat was dat prachtig om te zien! Wat hebben we veel gezien, de duinen, de vuurtoren, de natuur, de weilanden, de dorpen, de Wadden, de schepen en de monumenten! Texel is een aanrader om te bezichtigen! De volgende keer meer foto's en tekst van Texel.
Ik wil jullie fijne feestdagen en een goed nieuwjaar wensen!
Groetjes,
Max
